تریبون هنر: جلسه پرسش و پاسخ فیلم سینمایی «چهارراه استانبول» با حضور مصطفی کیایی؛ کارگردان و تهیه کننده فیلم، بهرام رادان، محسن کیایی، مسعود کرامتی، سحر دولتشاهی، مهدی پاکدل، محسن کیایی، رعنا آزادی‌ور، ماهور الوند، حسین امیدی، بازیگران فیلم، نیما جعفری‌جوزانی؛ تدوینگر، فرید فصیحی؛ طراح جلوه های ویژه، حسن خلیلی؛ فیلمبردار با مدیریت محمود گبرلو، عصر یکشنبه پانزدهم بهمن‌ماه در پردیس سینما گالری ملت برگزار شد.
در ابتدای جلسه خبرنگاری در زمینه طراحی صحنه‌های فیلم برای ایجاد فضای باورپذیر در حادثه پلاسکو بود، در مورد بسته بودن پلان‌ها پرسید که به چه دلیل به این شکل کارگردانی شده بود؟ و چه محدودیت‌هایی برای نشان دادن حادثه پلاسکو وجود داشت که ما همه چیز را در نمای بسته می‌دیدیم؟
مصطفی کیایی در پاسخ گفت: هدف ما در اصل پلاسکو نبود. مثل هر فیلمی که به یک واقعه گره خورده است و درام روایت‌گر یک ماجرای واقعی است، طبیعی است که ما هم به اندازه نیازمان به حادثه پلاسکو به عنوان ماجرایی واقعی ورود کردیم. کسی که برای دیدن پلاسکو فقط آمده باشد واقعا طبیعی است که این طور فکر کند. وقتی در مودر پلاسکو حرف می‌زنیم، مردم نزدیک به ۱۰ گیگ حافظه بصری از این مکان را دارند و ما نمی‌توانستیم هیچ خطایی داشته باشیم، پس تصمیم گرفتیم که تا جایی که می‌شود، نمای باز داشته باشیم، اما به هر حال شدنی نبود. هر جایی که عمق نشان می دادیم از خیابان جمهوری تا حافظ سعی کردیم هم لانگ شات داشته باشیم هم نمای بسته. به هرحال واقعیت این است که اگر من این فیلم را نمی‌ساختم، کسی سراغ این موضوع نمی‌رفت به این دلیل که این فیلم‌ها هزینه بالایی دارد. من ۳ میلیارد پول از جیب خودم گذاشتم تا فیلم را بسازم. من باید سراغ ارگان خصوصی می‌رفتم که در ان صورت نظرات خودشان را القا می‌کردند. من فکر می‌کنم تا همین‌جا هم مردم تحت‌تاثیر قرار گرفته بودند؛ البته نمی‌خواستیم خیلی پیش برویم و از فیلم بیرون بزند…

علی قمی در ادامه پرسید: ما زوج محسن کیایی و بهرام رادان را برای بار دیگر دیدیم. تا کی قرار است این زوج را ببینیم؟ مصطفی کیایی گفت: من بازیگرانم را براساس معیارهای خودم انتخاب می‌کنم و به گیشه کاری ندارم. من افتخار می‌کنم با کسانی کار می‌کنم که آرامش و اخلاق دارند. ترجیح می‌دهم با سوپراستاری کار کنم که جایگاه خودش را می‌شناسد و به این نکات توجه دارم. اگر این زوج جواب بدهد در کارهای دیگر هم از آنها استفاده می‌کنم و همین طور از سحر دولتشاهی و همه اعضای دیگر.
محمدرضا ایمانیان در ادامه پرسید: فکر نمی‌کنید ملودرام فیلم شما باید لحظه‌هایی داشت که بیشتر احساس‌مان را تحت‌تأثیر قرار دهد؟ و این که آیا این کمبود به دلیل تدوین نبود؟ او از بهرام رادان هم پرسید: فکر می‌کنید نقش شما چه شباهت و تفاوتی با نقش شما در بارکد دارد؟ از آزادی ور هم پرسید: شما خیلی کم‌کار هستید، دلیلش کم بودن پیشنهاد است یا دلیل دیگری وجود دارد؟
رادان در پاسخ به ایمانیان گفت: من اولین باری است که فیلم را می‌بینم و نمی‌توانم نظر بدهم. در ضمن منتقد جدی نقش‌هایم هستم و نیمه خالی کارم را بیسشتر می‌بینم. البته خوشحالم سابقه فیلم بارکد این قدر قوی در ذهن نشسته و همه ما در روزهای فیلمبردای به این موضوع فکر می‌کردیم. ما اول در «عصر یخبندان» باهم کار کردیم، در کنار سحر دولتشاهی. در بارکد و این فیلم دو دوست بودیم و از طبقات و ژانرهای مختلف کار می‌کردیم. من این نکته‌ای که می‌گویید را ضعف نمی‌دانم. سعی کردیم با خانواده‌ای که قبلا هم کار کرده بودند، وقتی وارد کار شدیم به‌خوبی از پس مسئولیت‌های خودمان براییم. اینکه نقش‌هایی که این خانواده می‌سازند، در ذهن شما نقش می‌بندد، به دلیل قدرت فیلمسازی این خانواده است. آزادی‌ور در ادامه گفت: مسیری که طی می‌کنم، انتخاب من بوده. از ابتدا که وارد این کار شدم، تقریبا سالی یک کار کرده‌ام. بعد از مدتی فهمیدم کار خوبی نمی‌کنم که کم کارم اما در سینمای ما کسی به این نکته فکر نمی‌کند که به خودم سخت می‌گیرم.
او افزود: من این فیلم را بسیار دوست دارم و خوشحالم که این امکان به من داده شد که در کنارشان باشد.
خبرنگار دنیای تصویر پرسید: دلیل اینکه حادثه پلاسکو را در درام گنجاندید چه بود؟ کارگردان در پاسخ گفت: من هم مثل همه ایرانیان در رابطه با پلاسکو جوگیر شدم و گفتم باید فیلمی بسازم. در مورد یازده سپتامبر هم خیلی فیلم ساختند. من تصمیم گرفتم فیلمی بسازم که به پلاسکو ربط داشته باشد… پلاسکو هم سیاسی بود هم تجاری. بحث من اقتصاد بود. پلاسکو اقتصاد ما بود که ریخت. جوانانی بود که تولید می‌کردند و من هم دوستان زیادی دارم که به صورت نصف قیمت، جنس چینی می‌آورد و جایگزین تولید داخلی می‌کنند. چهارراه استانبول نماد تولید داخلی است. من فقط هدفم یادآوری نبود ولی سعی می‌کردم بیشتر از نیاز درام ورود پیدا نکنم به این موضوع.
بابک صحرایی درباره چهاراه استانبول سه سئوال مطرح کرد. سردبیر تریبون هنر با اشاره به بازی خوب ماهور الوند و اینکه یک بازیگر توانا به جمع بازیگرهای این روزها اضافه شده از مصطفی کیایی و ماهور الوند خواست که از تجربه حضورش در این فیلم بگوید و از مصطفی کیایی نیز پرسید که چه معیاری در انتخاب ماهور الوند داشته است. بابک صحرایی همچنین با اشاره به بازی خوب مهدی پاکدل در این فیلم از نیز خواست که درباره حضورش در این فیلم صحبت کند. در انتها نیز بابک صحرایی گفت: مصطقی کیایی نشان داده که استفاده درستی از ترانه در فیلم هایش می کند و بخشی از روایت فیلم را به دوش ترانه را مکی گذارد. با این وجود چرا از قطعه ای که با صدای علیرضا قربانی برای این فیلم ساخته شده در متن فیلم استفاده چندانی نشده

ماهور الوند در پاسخ به بابک صحرایی در مورد نقش خود گفت: «اگر تصور می‌شود که از پس نقش برآمده‌ام، دلیلش در وهله اول تلاش کارگردان بود و من هم البته با نقش‌ها دلی برخورد می‌کنم و انتخاب‌هایم را باعشق انجام می‌دهم. وقتی عاشقانه کار می‌کنیم، توان و انرژی می‌گذاریم و اگر از فیلم رضایت دارید، خوشحالم.
مهدی پاکدل نیز گفت: هربازیگری نقش‌های زیادی انتخاب می‌کند اما این نقش برایم عزیزتر است. آتش‌نشان‌های واقعی سر صحنه با ما بودند و از خاطرات خود می‌گفتند. این نقش برایم بار مسئولیت داشت و نمی‌شد ساده از کنار آن گذشت. من سعی کردم در حد توانم، به توقعات پاسخ دهم.
مصطفی کیایی افزود: ماهور الوند خیلی باهوش است و کارگردان بازیگران باهوش را دوست دارد. دلیل اول پیشرفت‌های ماهور، دقت و هوش او است. او در مورد موسیقی فیلم هم گفت: من همیشه موسیقی در فیلم‌هایم، اولویت دارد. در مورد موسیقی، به دنبال یک اتفاق تازه بودم که قطعه موسیقی که در فیلم بود را علیرضا قربانی خواند و فکر کردم استفاده از دو بیت این قطعه بر روی تصاویری از مهدی پاکدل می تواند اثرگذاری مناسبی در آن بخش داشته باشد و مفهوم آن صحنه را بیان کند
او همچنین گفت: من فیلم را با اسم پلاسکو ثبت کردم و اسم را تغییر دادم که کسی فکر نکند که عنوان پلاسکو را برای فروش انتخاب کرده‌ام.
در پایان مصطفی کیایی از همه عوامل فیلم که نتوانستند روی صحنه باشند تشکر کرد.

در پایان عکس های ساقی بلیغ از این نشست را به صورت اختصاصی در تریبون هنر ببینید

تاریخ انتشار :۱۶ بهمن ۱۳۹۶

محمد خزاعی: هر آدمی اشتباه می‌کند

نشست «پروین» با حضور محمدرضا شریفی نیا، آزیتا حاجیان، مارال بین آدم و بهزاد عبدی