با من زندگی کن

تنهایی رسم زمونه ست تو نذار تنها بمونم
من تا کی مثل یه فانوس خیره به دریا بمونم

دوری رسم روزگاره اما تو دور نشو از من
مگه میشه پس بگیری اینهمه احساسو از من

کمی با من زندگی کن شاید این دنیا عوض شه
با یه لبخند تو شاید رسم این روزا عوض شه

کمی با من زندگی کن دیگه فرصتی نداریم
بیشتر از این که نباید بینمون دیوار بذاریم

مرز بین بغض و شادی گاهی تنها یک دقیقه ست
بعد عمری عاشقی که نباید بار سفر بست

یه وقتا باید با ترسی که توو قلبته بجنگی
مثل یه پنجره گل کن توو دل دیوای سنگی

کمی با من زندگی کن شاید این دنیا عوض شه
با یه لبخند تو شاید رسم این روزا عوض شه

کمی با من زندگی کن دیگه فرصتی نداریم
بیشتر از این که نباید بینمون دیوار بذاریم