Ad


دیلیپ کومار در ۹۸ سالگی درگذشت

تریبون هنر: دیلیپ کومار که در ایران با بازی در فیلم سینمایی «قانون» و شخصیت پدر ویجی (آمیتا باچان) شناخته می‌شد، روز گذشته در بیمارستانی در شهر بمبئی در سن ۹۸ سالگی از دنیا رفت.

 

دیلیپ کومار ۱۱ دسامبر ۱۹۲۲ با نام واقعی محمد یوسف خان در پیشاور پاکستان به دنیا آمد و در نوجوانی به هند مهاجرت کرد. او در حدود پنج دهه فعالیت سینمایی در بیش از ۶۰ فیلم حضور یافت و همراه دو آناند و راج کاپور یکی از سه نام بزرگ دوران طلایی سینمای هند و بالیوود در سال‌های ۱۹۴۰ تا ۱۹۶۰ بود. کومار با آن چهره موقر، موهای مشکی و صدای متین «سلطان تراژدی» لقب گرفته بود.

 

پدر کومار تاجر میوه بود و خانواده‌اش را در دهه ۱۹۳۰ به پایتخت سرگرمی هند آورد. دویکا رانی که برای نخستین فیلم خود دنبال بازیگر می‌گشت، نام دیلیپ کومار را برای محمد یوسف خان برگزید و او در ۱۹۴۴ در «جزر و مد» برابر دوربین رفت. با اینکه فیلم در گیشه شکست خورد و منتقدان بازی دیلیپ جوان را سرزنش کردند اما او پا پس نکشید و دو سال بعد در ۱۹۴۶ در «میلان» درخشید. این فیلم جای پای ستاره جوان را در بالیوود محکم کرد.

 

از مهم‌ترین فیلم‌های کارنامه کومار در آن زمان عاشقانه تاریخی «مغول اعظم» درباره زندگی اکبر امپراتور مغول و پسرش جهانگیر بود. گرچه تولید این پروژه بزرگ هشت سال طول کشیده و برای آن پنج میلیون روپیه هم هزینه شده بود اما «مغول اعظم» بسیار خوش درخشید و خیلی زود به یکی از پرفروش‌ترین فیلم‌های تاریخ بالیوود تبدیل شد. اولین فیلم‌های پرفروش کارنامه کومار «کرم شب‌تاب» با نور جهان در ۱۹۴۷ و «شهید» در ۱۹۴۸ بود.

 

در کارنامه پربار دیلیپ کومار نقش‌هایی بسیار گسترده و متفاوت دیده می‌شود؛ از یک قهرمان عاشق‌پیشه در «انداز» تا شمشیرزن «غرور»، می‌خوار «دیوداس»،‌ طناز «آزاد»، شاهزاده مسلمان «مغول اعظم» و دزد «گنگا و جمنا». «غرور» محبوب خان در ۱۹۵۲ نخستین فیلم رنگی تکنی‌کالر کومار بود و از دیگر آثار مهم او در آن دوران می‌توان به «مسافر»، «رد پا»، «عصر جدید» و «پیغام» در دهه ۱۹۵۰ اشاره کرد.

 

دیلیپ کومار در ۱۹۶۶ با سایرا بانو ازدواج کرد که ۲۲ سال از خودش جوان‌تر بود. زندگی مشترک این زوج بالیوودی تا لحظه مرگ کومار ادامه داشت، هر چند آنها هرگز فرزند نداشتند.

 

 

در صفحه اینستاگرام تریبون هنر با ما همراه باشید

تاریخ انتشار :۱۶ تیر ۱۴۰۰

برچسب‌ها:
مطالب مرتبط



شما هم یک دیدگاه ارسال کنید
 

نام




یادداشت آرشیو

  • مینی سریال «بچه گوزن»؛ روایت هیجان انگیز یک رابطه سادومازوخیسمی

    تریبون هنر _ بابک صحرایی: سریال «بچه گوزن» داستان واقعی یک رابطه سادومازوخیسمی (آزارگری و آزارخواهی) است. مرد و زن هر دو گرفتار این بیماری روانی اند با این تفاوت که مرد ظاهری عادی و معمولی دارد اما به اندازه زن که رفتارش بیانگر آشفتگی روحی اش است، بیمار است. […]

  • نگاهی به تاثیر آیین و هنر مردمی در آثار سینمایی و نمایشی
    بهرام بیضایی، ناصر تقوایی و عباس کیارستمی با تعزیه ایرانی چه کردند

    تریبون هنر: تعزیه، این هنر عامه یکی از عمیق‌ترین هنرهای ایرانی است که در دوره مدرن توجه بسیاری از هنرمندان تراز را در شیوه‌های مختلف هنری به خود جلب کرده است، از جمله آن هنرمندان در سینما حداقل سه سینماگر با نوشتن و یا ساختن و یا الگوگرفتن از پیشنهادهای […]

  • یادداشت حامد حنیفی درباره نمایش مرگ با طعم نسکافه: بی اختیار اشک می‌ریختیم

    تریبون هنر: حامد حنیفی در یادداشتی درباره نمایش «مرگ با طعم نسکافه» به کارگردانی بابک صحرایی نوشت: من و اکثریت قریب به اتفاق حضار بی اختیار اشک می‌ریختیم. به گزارش تریبون هنر، حامد حنیفی، آهنگساز برجسته موسیقی ایران و منتقد موسیقی در یادداشتی درباره نمایش مرگ با طعم نسکافه نوشت: […]

  • بابک جهانبخش مرگ با طعم نسکافه به کارگردانی بابک صحرایی

    تریبون هنر: بابک جهانبخش، خواننده برجسته و توانمند موسیقی ایران، یادداشتی را درباره نمایش «مرگ با طعم نسکافه» به کارگردانی بابک صحرایی منتشر کرد. به گزارش تریبون هنر، بابک جهانبخش در یادداشت خود درباره نمایش «مرگ با طعم نسکافه» و بابک صحرایی ر صفحه اینستاگرامش نوشت: بابک صحرایی فارغ از […]

  • رضا صادقی در مرگ با طعم نسکافه

    تریبون هنر: رضا صادقی در یادداشتی درباره نمایش مرگ با طعم نسکافه به نویسندگی و کارگردانی بابک صحرایی نوشت: رفتم چون رفیقم رو ذوست دارم و دعوتش برام محترم بود اما شگفت زده شدم به گزارش تریبون هنر، رضا صادقی خواننده برجسته و مولف موسیقی ایران در یادداشتی به تحلیل […]

Ad
Ad
Ad
Ad
Ad
Ad
Ad