Ad


اردشیر کاظمی: من پیرترین بازیگر ایران نیستم، متولد ۱۳۱۷ هستم

تریبون هنر: اردشیر کاظمی، بازیگر پیشکسوت کشورمان که بیشتر او را به عنوان کاراکتری جدی اما طنز و شیرین به یاد داریم، تاکید می کند که «همه مرا پیرترین بازیگر ایران خطاب می کنند اما باور کنید اشتباه است و من پیرترین نیستم!» کاظمی که همیشه با چهره صامتش و در کمال جدیت مخاطب را می خنداند، این روزها فعلا در حال استراحت است اما می گوید اگر کار خوبی پیشنهاد شود بازی می کند و خستگی و کهولت سن برایش معنی ندارد.

 

همه ما تا الان او را به عنوان مسن ترین بازیگر سینما و تلویزیون ایران می شناختیم و تاریخ تولدش در همه رسانه ها سال ۱۲۹۹ قید شده است؛ با این حساب ۱۰۲ سال را باید رد کرده باشد؛ اما وقتی به او می‌گوییم شما مسن ترین بازیگر ایران هستید و چه احساسی دارید؟ بی درنگ پاسخ می دهد: ممنون از اینکه مرا برای صحبت انتخاب کردید. به من لطف دارید که تماس گرفتید جویای احوالم شدید اما باور کنید من مسن ترین بازیگر نیستم. من متولد ۲۹ آبان ۱۳۱۷ هستم. نمی دانم چرا به اشتباه تاریخ تولدم اینگونه در همه جا عنوان شده است. نمی دانم می شود اصلاح کرد یا خیر. همه به من می‌گویند پیرترین بازیگر اما من پیر نیستم.

 

او ادامه می دهد: البته مردم به من لطف دارند و مرا دوست دارند. من هم همه را دوست دارم اما لطفا شما بگویید که من پیرترین نیستم.

 

همکاری با سریال جدید سروش صحت پس از «لیسانسه ها»

بازیگر سریال های «من یک مستاجرم»، «خوش نشین ها»، «راه در رو»، «پژمان»، «لیسانسه ها» و «دودکش»، سپس درباره حال این روزهایش و اینکه آیا مشغول کاری برای تلویزیون است؟ می گوید: الحمدلله خوب هستم، خدا را شکر و ممنون از احوالپرسی شما. حدود دو ماه است که تازه کارم را با آقای سروش صحت به پایان رساندم. یک سریال با ایشان کار کردم که مدت ها بود مشغول آن بودم و تازه تمام شده است.

در ادامه وقتی از او درباره کار کردن در این سن و سال و دشواری هایش می پرسیم با انرژی عجیبی پاسخ می دهد: کار کردن برایم هیچ خستگی ای ندارد. من در کارهایم هیچ دشواری حس نمی کنم، چه در تهران چه در شهرستان. حتی اگر بگویند برای کار به خارج از کشور برویم حتماً قبول می کنم و با کمال میل می روم چرا که نه. من همچنان هستم. خداراشکر هنوز از پا نیفتاده ام.

 

اردشیر کاظمی درباره اینکه بهترین همکاری اش با کارگردان‌ها کدام بوده است؟ اینگونه اظهار می‌کند: من در این سال ها با کارگردان‌های زیادی کار کرده‌ام. افرادی مثل سروش صحت، کیانوش عیاری، محمدحسین لطیفی و خیلی‌های دیگر؛ سال هاست در این عرصه مشغولم چه سینما و چه تلویزیون اما از میان همه این ها با سروش خیلی راحتم. سروش حسابش از بقیه جداست. او را دوستش دارم و خیلی راحتم.

تنها باری که اردشیر کاظمی خندید!

در ادامه به چهره جدی و صامت اردشیر کاظمی اشاره می کنیم. او در واکنش به این جمله که شما علیرغم چهره جدی تان در کارهای طنز زیادی حضور داشته اید اما خنده تان را نمی بینیم، اینگونه می گوید: ژانرِ کار تفاوتی برایم ندارد. من کلا با دوربین راحتم، طنز و غیر طنز هم ندارد اما اصولا نمی خندم. فقط در یک سکانس از سریال «دودکش» به یاد دارم که خندیدم که آن هم مربوط به سکانس رقصیدن در کنار بهنام تشکر و هومن برق نورد بود که با این دوستان هم بسیار راحتم و دوستشان دارم.

کاظمی تاکید می کند: من خیلی اهل مصاحبه و مطرح شدن نیستم؛ چراکه معتقدم عددی نیستم. من خودم را خاک پای بقیه می دانم و آنقدر مهم نیستم که بخواهم خودم را مطرح کنم. شما هم به من لطف داشتید که انتخابم کردید. مردم هم به من لطف و محبت بسیاری دارند.

وی سپس به سن و سالش اشاره می‌کند و می‌گوید: به هر حال سن و سال که بالا می رود مشکلاتی هم هست و باید کنار آمد. دیگر جوان ۲۰ ساله نیستیم اما تا وقتی که زنده ام کار می کنم و هیچ سختی برایم مطرح نیست.

آرزویی ندارم

وقتی از آرزوهایش می پرسیم با خنده ای کوتاه و معنادار می گوید: نه بابا دخترم دیگر هیچ نمی خواهم. جوان ها باید آرزو کنند از ما که گذشت. خدا کند جوانان ما چیزی بارشان باشد ما دیگر آرزویی نداریم. همه چیز برای جوانان باشد.

 

اردشیر کاظمی در پایان صحبت‌هایش به اوقات فراغتش اشاره می کند.

این بازیگر پیشکسوت می‌گوید: اعتیادم این روزها به مجله و روزنامه و کتاب خواندن است. وقتی در خانه هستم مدام مطالعه می کنم و می خوانم و خودم را مشغول می کنم. همین.

 

در صفحه اینستاگرام تریبون هنر با ما همراه باشید

تاریخ انتشار :۶ فروردین ۱۴۰۲

برچسب‌ها:
مطالب مرتبط



شما هم یک دیدگاه ارسال کنید
 

نام




یادداشت آرشیو

  • مروری بر زندگی جان وین در سالگرد تولدش

    تریبون هنر: ماریون روبرت موریسون با نام هنری جان وین (John Wayne) در سال ۱۹۰۷ در شهر وینترست در ایالت آیووا آمریکا به دنیا آمد. وی در کالیفرنیا بزرگ شد و با کسب بورس ورزشی به دانشگاه کالیفرنیای جنوبی رفت. در تعطیلات تابستان کارگر استودیوی فوکس شد و خیلی زود […]

  • نقد «بنشی های اینیشرین»؛ آغاز پوچی با پایان یک دلخوشی

    تریبون هنر _ بابک صحرایی: ارزش عمر آدم به چیست؟ باقی ماندن چه چیزی از انسان در گذر سال ها، عمر او را پربار می کند؟ ما باید چه کار کنیم که در گذر عمر، پوچ و بیهوده نباشیم؟ فیلم بنشی های اینیشرین (banshees of inisherin) پاسخ غم انگیزی به […]

  • خودکشی هنرمندان ایرانی: از آزاده نامداری و زهره فکور صبور تا صادق هدایت و غزاله علیزاده

    تریبون هنر: خودکشی هنرمندان در ایران و جهان، نمونه های فراوانی دارد. خودکشی هایی که عمدتا نتیجه افسردگی این افراد هستند. افسردگی چهره ندارد، در این گزارش به چندین هنرمند داخلی و جهانی پرداختیم که بخاطر افسردگی به زندگیشان پایان دادند. این موضوع همیشه پرسیده می‌شود، یک پایان تلخ بهتر […]

  • حامیان اصلی فیلم برادران لیلا چه کسانی هستند؟

    تریبون هنر: سید عبدالجواد موسوی در خبر آنلاین نوشت: این روزها به طعنه و گلایه زیاد شنیده ایم که در مملکت ما همه شده اند منتقد فیلم. مشخصا هم به فیلم برادران لیلا اشاره می کنند که از زمان پخشش در فضای مجازی کم تر کسی درباره اش اظهار نظر […]

  • سریال آخرین بازمانده از ما: رویای به حقیقت پیوسته ی گیمرها

    تریبون هنر _ بابک صحرایی: اگر گیمر هستید سریال «آخرین بازمانده از ما» برای شما تجربه ای فوق العاده و رویایی به حقیقت پیوسته است. در غیر این صورت با سریالی معمولی مواجه خواهید بود که در دو قسمت پایانی، جذاب می شود. بازی «The Last Of Us» یکی از […]

Ad
Ad
Ad
Ad
Ad