بیا که بریم

از این کوچه ی بدون نسیم، بیا که بریم
از این لحظه ها که دلواپسیم، بیا که بریم

اگه بی صدا اگه مبهمیم بیا که بریم
من و تو هنوز شبیه همیم بیا که بریم

تو می خندی و من از شب پرم
به چشمای تو گره می خورم

به من خو کن و به جاده بزن
یه بارون بسه واسه گم شدن

به یادت بیار دوباره منو
که آروم شدم به طوفان تو

مث صخره ای تو آغوش رود
همه دلخوشیم نگاه تو بود

تا عشق همو نفس می کشیم بیا که بریم
تا یک راهی هست که راهی بشیم بیا که بریم

نگو بی صدا نگو بی کسیم بیا که بریم
ته جاده ها به هم می رسیم بیا که بریم