درکم کن

با اینکه می‌گریزم از آغوش گرمت
اما پناهی جز تو و دستات ندارم
تنهایی تقدیرم شده اما می‌دونم
تنها کنار تو میشه طاقت بیارم

من تو خودم موندم ولی تو باورم کن
حتی اگه زبان تو برام غریبه ست
حتی اگه یخ زده خورشید نگاهم
با تو شبیه آینه‌ام، شفاف و یک دست

اسم منو از ته دل صدا بزن باز
حتی اگه جوابی از من نشنیدی
داره جوونه می‌زنه دستای خالی من
نگو که از شکفتن من ناامیدی

وقتی که دنیا، تنهام می‌زاره
تو درکن کم
وقتی که چشمام،  بارون می‌باره
تو درکم کن

جهان داره پیش چشام دائم می‌چرخه
پرهای پروازم به جایی گیر کرده
من اهل آبی‌هایی دور و غرق نورم
اما یکی پای منو زنجیر کرده

درکم کن و هم‌بال این تنهاترین باش
تا اوج پرواز منو خودت ببینی
من می‌رسم به لحظه‌های خوب شادی
اگه تو هم کنار تنهاییم بشینی