۲۱ روز بعد

یه گوشه ی این شهر یه قصه ی کوتاه
یه کوچه ی بن بست کنار یه ایستگاه
تنها تو با من همراه

دردامو گرفتی تا خوب باشه حالم
نذاشتی بگیره هوای خیالم
دستات آرامشم داد

هیشکی نمی بینه بعد از تو می پاشم
پر میشم از خالی
دیگه نمی تونم شکل خودم باشم

آینده مو بی تو ندیده میفروشم
می ترسم از دوریت
از اینکه برداری دستاتو از دوشم