زم زم عشق

تا گلو گریه کند بغض فراهم شده است

چشم ها بس که مطهر شده زمزم شده است

نه فقط راوی این شعر عزا پوشیده ست

واژه هایش همه هم رنگ محرم شده است

ظهر داغی ست عطش ریزی روحم گویا

از سرم سایه طوبی نفسی کم شده است

هر که دارد نفسش نه عطشش بسم الله

راه عشق است و به این قاعده ملزم شده است

سوگواران شما مرثیه خوان خویشند

بی سبب نیست که عالم همه ماتم شده است

من ملک بودم و فردوس برین می داند

این ملک شور که را داشت که آدم شده است