تو دل این شب سیاه صدای لالایی میاد
آخ که چقد با این صدا آدم دلش گریه می خواد
مادر و بچه دستاشون گره شدن به همدیگه
مادر تو لالاییش داره از پدر قصه میگه
میگه لالایی نازکم بخواب بابا فردا میاد
دلش هنوز پیش توئه دوست داره خیلی زیاد
پشت سرش آتیشه و گلوله و میدون مین
چشماتو هم بذار تو خواب از گونه هاش بوسه بچین
اما نه گونه هاشو نه میگن بابات سر نداره
دل منم مثل تو این قصه رو باور نداره
لالایی کن که چشمونت قشنگه
نگاهت رنگ باروت فشنگه
بابا چشماتو داره غم نداره
تا جون داره با این دیوا می جنگه
لالایی کن عزیز دل که قصه مون به سر رسید
غصه نخور حتی اگه بابا بدون سر رسید
رسم که سربلندامون زودتر بدون سر بشن
سایه ش همیشه باقیه رو سر تو رو سر من
بابا سرش جا مونده تو یه گوشه میدون مین
شاید تا حالا سر اون شده یه تیکه از زمین
زمینی که دستای تو می تونه آبادش کنه
برق چشات می تونه از سیاهی آزادش کنه
لالایی کن که چشمونت قشنگه
نگاهت رنگ باروت فشنگه
بابا چشماتو داره غم نداره
تا جون داره با این دیوا می جنگه
