هم ترانه

کاش از اونجای که هستی    یه کسی خبر می اورد
تا بدونم اون که رفته    دل خوشی ها مو کجا برد
کاش از اونجای که هستی    نفسات بیاد به خونم
تا من نفس بریده    به هوات زنده بمونم

مثل یک سراب بودی    اما من بهت رسیدم
توی جاده غیر ردِ    دل شکستنت ندیدم
من همون خوابی بودم که    فکر رویای شدن بود
با تو رفتن تا ستاره    همه آرزوی من بود
بعد تو ای هم ترانه به جهان بی اعتمادم
کاش برای یادگاری روحم و بهت میدادم

گنبد قصه دوباره    بی نفس شده کبوده
واسه من هیچ جای دنیا    جای زندگی نبوده
خیلی سختِ وقت گریه    آینه با تو همنشین شه
اشکاتُ بشماری مثلِ    ردِ بارون روی شیشه
بعد تو ای هم ترانه به جهان بی اعتمادم
کاش برای یادگاری روحم و بهت میدادم