از حال من نپرس

از حال من نپرس که خراب همیشگی ست

در سینه ام دلی ست که کباب همیشگی ست

ناگفته های بر زبان نیامده ام

بر چوبه های دار و طناب همیشگی ست

رقاص ساز هر زمانه نبوده ام

جز ساز عشق که ساز ناب همیشگی ست

دیری ست که در خم کوچه ی اعداد مانده ام

این دور باطل التهاب همیشگی ست

در روزمرگی اسیرم و گیج می زنم

هر لحظه عمر من چو حباب همیشگی ست

با شیونی غریب به جهان پا نهاده ام

انگار می دانستم این عذاب همیشگی ست

گوش جهان برای امثال من کر است

حرفم ولی حرف حساب همیشگی ست

گویا که خاطره های من آتش گرفته است

تاریخ من رفته به خواب همیشگی ست

شلاق خورده ی شب های بختکم

دلخوش به عشق تو که سراب همیشگی ست

گرچه هزار پنجره در من شکسته است

رویایی در من است که آفتاب همیشگی ست