خانه آبی

خانه ام آبی ست

دیوار روبرو تاریک و پشت سرم آبی

هر صبح وقتی یک چشم باز می کنم و

چشم دیگرم در بالش خاکستری زیر سرم فرو رفته است

تنها تا فرصت طلوع خورشید

رد قلم هایت را بر دیوار روبرو می بینم

انگار با جذر و مد دریا روزهایی که دیوار آبی را رنگ می زدی

زنده می شوند

سر بر می گردانی

صورتت پر از نقطه های آبی و

لبخند گوشه لبانت سرد است

وسط تابستان، نزدیک غروب، اتاق آبی، خالی

من رو به پنجره مقابل باد نشسته بودم …