مه دخت

مه دخت فریبای پریوش تو کجایی

از من شده ای خسته و از عشق فراری

من پای تو ماندم که به اثبات رسانم

تو ماه ترین دختر این بوم و دیاری

بی گمان به گریه می رسم

نه نگو به تو نمی رسم

وای من تو را ندارم
عطر تو برای من نفس

خانه ام بدونه تو قفس

نه نرو نمی گذارم

جان و دل می بری چون نشد خبری بی وفا , وفا نداری
می بری دل مرا ماه من بگو چرا قصد آمدن نداری