نان و خون

با ما که نان در خون زدیم تردید مرگ و آه نیست
در جان شیر بیشه که هراسى از روباه نیست

هر عشقى در ما ریشه کرد تصویرى از کابوس بود
جز خون و خاکستر مگر تقدیرى با ققنوس بود؟

شکوه تاریخ به کنار با اشک مادر چه کنیم
با رستمى که مرده به دست برادر چه کنیم

بترس از غریبه اى که بوى خانه مى دهد
گاهى پلى ست سمت قفس دستى که دانه مى دهد

دریا به هر طوفانى که درنده خو نمى شود
با مرگ ماهى ها که خاک بى آبرو نمى شود

اگرچه این قبیله را هراسى از بیگانه نیست
تخت سلیمانى ما حریف موریانه نیست