دلخون

وقتی که شب حکم شبیخون داد
صحرا پر از خون کبوتر شد
توی چشام دریای بارون و
توی گلوم بارون خنجر شد
از آب یاد مبهمی دارم
چون تشنه ام، سیراب می میرم
از مردم بزدل دلم خونه
از کوفه ی دلگیر دلگیرم
ای کاش پیش خواهرم بودم
تا باز مرهم رو پرم میذاشت
دستی بریده دست مظلومی
گل توی قبر مادرم میذاشت
ایمان من بی وقفه رنجم داد
آزاده بودم پس جفا دیدم
مکر و دو رنگی ظلم و بد قولی
از اهل دنیا کی وفا دیدم
دنیای بی ارزش چه می دونه
کی غصه داره کی دلش خونه
این درده که غمگین تر از درده
این خونه که قرمز تر از خونه
حس می کنم از دور از نزدیک
عطر حرم، عطر شهیدا رو
میذارم از این خیل ابن الوقت
پس می زنم ابن الیزیدا رو
ای کاش پیش خواهرم بودم
تا باز مرهم رو پرم میذاشت
دستی بریده دست مظلومی
گل توی قبر مادرم میذاشت