بهت عادت کردم

تو می فهمی حال و هوای منو
خبر داری از حس دلتنگیام
تمام جهان چش براهِ توئه
بگو من کدوم سمتِ دنیا بیام؟!
به امید اینکه یه روزی بیای
دعا می کنم با تمام وجود
که ای کاش می شد ببینم تو رو
که ای کاش هر روز من جمعه بود
شبیه همین ماهیِ توی تُنگ
که با فکر دریا نفس می کِشه
توو دنیای دلواپسی های من
فقط فکر تو حس آرامشه
چقد روز و شب بگذره تا بیای؟
چقد بی تو دنیام دلگیر شه؟
چقد چش براهت بمونم ولی
نیای و یه روز دیگه ام دیر شه؟!
ولی من یه عمره نشستم بیای
تو عطر غریبِ گل نرگسی
هنوز تا همیشه دلم روشنه
که بعد از دعای فرج میرسی