تریبون هنر _ سیدمحمد کاظمی: در میان انبوهی از فیلم های بی قصّه یا بد قصّه که به عقیده ی بسیاری از کارشناسان، لطمه ی اصلی را به سینما وارد می کنند، فیلم وحیدجلیلوند را باید بارها تحسین کرد و به هر انسانی توصیه کرد که برای تماشای این اثر به سینما برود. “بدون تاریخ،بدون امضاء” یک قصّه ی فوق العاده است که بدون کوچک ترین تردیدی می توان آن را پلّه ای مستحکم برای صعود و افتخار سینمای ایران دانست.
وحیدجلیلوند در ابتدای فعّالیت حرفه ای خود، فیلم”چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت” را ساخته بود و از همان جا می شد حدس زد که با یک فیلمساز کاربلد طرف هستیم.به همین خاطر”بدون تاریخ،بدون امضاء” را ندیده می شد تایید کرد ولی زمانی که فیلم را ببینید،به حسّی فراتر از این حرف ها خواهید رسید!
“بدون تاریخ،بدون امضاء” بهترین قصّه ای بود که یک کارگردان فیلم دومی می توانست برای مخاطب خود به تصویر بکشد.قصّه ای که علاوه بر جذابیت های روایی،زیربنای مطالعاتی داشته و کاملاً مشخص است که برای خلق آن زحمت کشیده اند.
این فیلم بسیار شریف است چراکه بدون اغراق از شرافت انسان هایی صحبت می کند که شاید گاهی اوقات خیال کنیم دیگر وجود خارجی ندارند ولی قطعاً هنوز هم پیدا می شوند.از مشکلات آدم هایی می گوید که گاهی نمی دانند ترکیب غیرت و زندگی و آبرو،چه نتیجه ای خواهد داشت.
بازی ها در فیلم کاملاً روان و باورپذیرند؛ البته شکی نیست که نوید محمّدزاده یک سر و گردن بالاتر از همه ظاهر شده.اکران “بدون تاریخ،بدون امضاء” به راحتی می تواند جزو موفق ترین نمایش های سال شود و نکته ی جالب توجّه اینجاست که نمایش عمومی این اثر از بهمن ماه ۹۶ شروع شده و طبیعتاً تا اردیبهشت ۹۷ نیز ادامه خواهد داشت.پس اگر فرصت نکردید تا قبل از پایان سال فیلم را ببینید، می توانید در تعطیلات نوروزی به تماشای آن بنشینید.

منبع: تریبون هنر

تاریخ انتشار :۳۰ بهمن ۱۳۹۶

نگاهی به آنتیک؛ پر حاشیه مثل سن پطرزبورگ، پرخطر مثل شیشلیک

یادداشت سید محمد کاظمی

چهل

محمد کاظمی