گوزنها

زخمی که «داش آکل» رو کشت واسه ما زخمی آشناست
یه عمره «ردپای گرگ» دور و بر سایه ی ماست

مردا رو گاهی با «غزل»، با یه کرشمه می شه کشت
«گوزنا» رو با گوله نه، با آب چشمه می شه کشت

تو «خط قرمز» جنون تقدیر چاقوها جداست
فرق داره دست قیصره یا دست آب منگلیاست

مردی و عاشقی دل آدمو به خون می کشن
که تیغ و ابریشم مگه می شه با هم یکی بشن

از وقتی که «فریاد» من با «سرب» و «خاک» همخون شده
یه «قاتل اهلی» با بغض پشت نگام پنهون شده

یه زهری از «دندون مار» توی تن ما جاریه
«حکم» اینه که زخم از رفیق واسه ما یادگاریه