صامت

یه نفر درد میکشه اینجا، تو اتاق همیشه تاریکش

چند وقته هیچی یادش نیست، از رفیقای دور و نزدیکش

هیچکس حالشو نپرسیده، خیلی وقته که گم شده توو خودش

مث یه دکه ی بدون جواز، چن ساله پلم شده رو خودش

همه چی تلخه توی خاطره هاش، زندگیش مثله زهرمار شده

یه غریبه‌س که تازه فهمیده، اتوبوسو غلط سوار شده

صورتش صامت و سیاه سفید، مث آرتیستای قدیمی شده

تلخ و مغرور خسته و زخمی، مث بغض علی کریمی شده

هرچی لرزید خم نشد مثل کوه، تا ترک خورد و مث کوهم ریخت

زندگیش تاب خورد و طوفان شد، وقتی بارون با باد رو هم ریخت

یه نفرد درد میکشه اینجا، تو اتاق همیشه تاریکش

چند وقته که هیچی یادش نیست، از رفیقای دور و نزدیکش

هیچکس حالشو نپرسیده، خیلی وقته که گمشده توو خودش

مث یه دکه ی بدون جواز، چن ساله پلم شده رو خودش