برای تولد نوید محمدزاده
یادداشت سید محمد کاظمیتریبون هنر _ سیدمحمد کاظمی: فروردینی نیستم ولی فروردین را سینمایی تر از همیشه دوست دارم…نوید محمدزاده عزیز! تولدت مبارک. چه خوب که به دنیا آمدی و در هوای سینمای ما نفس کشیدی.الان زمانی ست که نمی توان گذشته و آینده ی سینما را بدون حالِ خوب تو و هنر ستودنی ات تصوّر کرد.
تماشای “ابد و یک روز” با نقش تو برای ما خوش رنگ شد. نقش را به اوج باور رساندی و “محسن” را خلق کردی. لحظه های تماشایی حضورت در “بدون تاریخ،بدون امضا” ناب بود. ناب تر از آن ، بازی متفاوتی که در “مغزهای کوچک زنگ زده” به نمایش گذاشتی. خودت را تکرار نکردی و “سرخپوست” را بازی کردی ؛ از جنسی دیگر! شبیهِ هیچ کس نبودی و البته هیچ کس هم شبیه تو نیست.
چه کسی جز تو می توانست ناصر خاکزادی خلق کند که در “متری شش و نیم” تا این اندازه باورپذیر باشد. دیالوگ هایت را شگفت انگیز بیان می کنی و “لحن” همیشه چاشنی دقیقی برای بازی های جذّاب توست. همان گونه که این اواخر “نوری” را در قورباغه برایمان ساختی.
اگر تو به دنیا نیامده بودی ما هیچ کدام از این لحظه ها را تجربه نمی کردیم.اگر تو به دنیا نیامده بودی، خیلی کمتر از حالا می توانستیم به سینمایی بودنمان “پُز” بدهیم.اگر تو به دنیا نیامده بودی ، این همه نقش ، رنگ نمی گرفت. وای اگر به دنیا نیامده بودی.
منبع: تریبون هنر
تاریخ انتشار :۱۷ فروردین ۱۴۰۰
نگاهی به آنتیک؛ پر حاشیه مثل سن پطرزبورگ، پرخطر مثل شیشلیک
یادداشت سید محمد کاظمی
