Ad


نوید محمودی (تهیه‌کننده پوست شیر): نمی‌توانیم بگوییم تجاوز وجود ندارد

تریبون هنر: نوید محمودی، تهیه‌کننده سریال «پوست شیر» درباره محتوای خشن این سریال گفت: ما می‌خواستیم در قصه درباره‌ی موضوعاتی گپ بزنیم که به نظر تابو هستند اما یک واقعیت اجتماعی است؛ یعنی ما نمی‌توانیم بگوییم تجاوز وجود ندارد یا نمی‌توانیم بگوییم این رفتارهای خشنی که در سریال می‌بینید وجود ندارد.

به گزارش تریبون هنر به نقل از روابط عمومی سازمان تنظیم مقررات رسانه‌های صوت‌ و تصویر فراگیر در فضای مجازی (ساترا)، نوید محمودی درباره تعامل با ساترا برای رسیدن به نقطه نظر مشترک، تاکید کرد: این اتفاق به این دلیل بود که آنها از هدف ما آگاه بودند و ما هم از نگرانی آنها خبر داشتیم. اگر شما بدانید که ساترا به دنبال سانسور نیست و آنها برای چه مسائلی نگرانند، می‌توانیم هم فکر باشیم.

 

نوید محمودی گفت: مدتی قرار بود قصه‌ای را کار کنیم و سریالی تولید کنیم تا اینکه جمشید برادرم گفت به قصه جدیدی رسیده است. روی این داستان که در ابتدا اسمش «ساحل» بود تمرکز کردیم. قصه آدمی که بعد از سال‌ها از زندان بیرون می‌آید و دختری که همسرش بعد از گرفتن حضانت ازدواج کرده و به یک خانواده دیگری رفته بود؛ دختری که حس می‌کند پدر دیگری دارد و مثل یک پدر دوستش دارد. در حقیقت ما می‌خواستیم قصه‌ای با این مضمون که در مورد خانواده و حس پدر و فرزندی است، داشته باشیم که در نهایت به قصه‌ای که دیدید، رسیدیم.

 

وی درباره فایده تجربه‌های قبلی برای تولید یک سریال پرمخاطب تاکید کرد: من از ۱۳ سالگی و از دوران نوجوانی در تلویزیون بودم. ما می‌خواستیم در قصه درباره‌ی موضوعاتی گپ بزنیم که به نظر تابو هستند اما یک واقعیت اجتماعی است؛ یعنی ما نمی‌توانیم بگوییم تجاوز وجود ندارد یا نمی‌توانیم بگوییم این رفتارهای خشنی که در سریال می‌بینید وجود ندارد. جمشید به‌عنوان کارگردان همه تلاشش را کرد با گفت‌وگو و تجربه‌ای که در این سال‌ها داشتیم، با ظرافت چیزهایی را نشان بدهد. تجربه سال‌ها فیلمسازی را کنار هم گذاشتیم و رسیدیم به جایی که تمامی حرف‌هایی که می‌خواستیم را طوری بیان کردیم که حساسیت خاصی ایجاد نشد.

 

وی افزود: جزو کسانی هستم که معتقدند در سال‌های گذشته، در ایران شرایطی به وجود آمده که همدیگر را کمتر دوست داریم و همین موضوع باعث شده تا رفتارهایی را از خود بروز بدهیم که متفاوت از بقیه باشد. ما در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که در دوران جنگ، آدم‌ها می‌گفتند من کوپنم را نیاز ندارم و به یک آدم فقیرتر می‌دادند. ما دور نیستیم از روزگاری که همه با هم جهیزیه دختر را جور می‌کردند؛ چه بلایی سرمان آمده که به این مدل آدم‌های امروزی تبدیل شده‌ایم؟ دردآور است که همه ما فکر می‌کنیم که باید صف بایستیم و دلار بخریم، آن ماشین را ثبت‌نام کنیم، سر دو نفر کلاه بگذاریم گران‌تر بفروشیم و … چه اتفاقی افتاده که ما این‌گونه شده‌ایم؟ ‌به این دلیل است که ما ذات رفیق بودنمان و علاقه‌مان نسبت به همدیگر را فراموش کردیم و از آن فاصله گرفته‌ایم.

 

نوید محمودی در ادامه درباره رویکرد ساترا نسبت به این سریال گفت: نمی‌توانم بگویم ما و اعضای شورای صدور مجوز ساترا ۱۰۰ درصد با هم همفکر و همراه بودیم و شعار بدهم اما به معنای واقعی کلمه اعضای شورا به ما کمک کردند و اگر در مواردی اصلاحاتی داشت، با گفت‌وگو و تعامل اصلاحات ضروری را انجام دادیم و درباره‌ی سایر موارد هم به نگاه نسبتا مشترک رسیدیم. این اتفاق به این دلیل بود که آنها از هدف ما آگاه بودند و ما هم از نگرانی آنها خبر داشتیم. اگر شما بدانید که ساترا به دنبال سانسور نیست و آنها برای چه مسائلی نگرانند، می‌توانیم هم فکر باشیم. تجربه نمایش‌ خانگی «پوست شیر» نشان داد با گفت‌وگو و همفکری می‌توان خیلی از چیزهایی که تابو هست را نمایش داد و مخاطب جذب کرد. من فکر می‌کنم با تعامل دوطرفه می‌توان همه مسائل را حل کرد.

 

وی در پایان تاکید کرد: استاندارد دوگانه‌ای میان نمایش خانگی و تلویزیون وجود ندارد. نمایش خانگی به دلیل اینکه از سینما تبعیت می‌کند در فرم و اجرا آزادتر است اما من می‌گویم این‌ها اصلا چیزی نیست که شما نگرانش باشید و فضای دوگانه‌ای وجود ندارد.

 

در صفحه اینستاگرام تریبون هنر با ما همراه باشید

تاریخ انتشار :۲۶ فروردین ۱۴۰۲

برچسب‌ها:,
مطالب مرتبط



شما هم یک دیدگاه ارسال کنید
 

نام




یادداشت آرشیو

  • جنگ جهانی سوم؛ یک زیبایی هراس انگیز

    تریبون هنر _ بابک صحرایی: جنگ جهانی سوم جای ترسناکی از زندگی را نشان می دهد که خیلی ها لب مرزش قرار دارند. جامعه امروز ایران پر است از آدم هایی که جوری باخته اند که هیچ چیزی برای از دست دادن ندارند. در اینجای زندگی، فاصله تا جنون و […]

  • مروری بر زندگی جان وین در سالگرد تولدش

    تریبون هنر: ماریون روبرت موریسون با نام هنری جان وین (John Wayne) در سال ۱۹۰۷ در شهر وینترست در ایالت آیووا آمریکا به دنیا آمد. وی در کالیفرنیا بزرگ شد و با کسب بورس ورزشی به دانشگاه کالیفرنیای جنوبی رفت. در تعطیلات تابستان کارگر استودیوی فوکس شد و خیلی زود […]

  • نقد «بنشی های اینیشرین»؛ آغاز پوچی با پایان یک دلخوشی

    تریبون هنر _ بابک صحرایی: ارزش عمر آدم به چیست؟ باقی ماندن چه چیزی از انسان در گذر سال ها، عمر او را پربار می کند؟ ما باید چه کار کنیم که در گذر عمر، پوچ و بیهوده نباشیم؟ فیلم بنشی های اینیشرین (banshees of inisherin) پاسخ غم انگیزی به […]

  • خودکشی هنرمندان ایرانی: از آزاده نامداری و زهره فکور صبور تا صادق هدایت و غزاله علیزاده

    تریبون هنر: خودکشی هنرمندان در ایران و جهان، نمونه های فراوانی دارد. خودکشی هایی که عمدتا نتیجه افسردگی این افراد هستند. افسردگی چهره ندارد، در این گزارش به چندین هنرمند داخلی و جهانی پرداختیم که بخاطر افسردگی به زندگیشان پایان دادند. این موضوع همیشه پرسیده می‌شود، یک پایان تلخ بهتر […]

  • حامیان اصلی فیلم برادران لیلا چه کسانی هستند؟

    تریبون هنر: سید عبدالجواد موسوی در خبر آنلاین نوشت: این روزها به طعنه و گلایه زیاد شنیده ایم که در مملکت ما همه شده اند منتقد فیلم. مشخصا هم به فیلم برادران لیلا اشاره می کنند که از زمان پخشش در فضای مجازی کم تر کسی درباره اش اظهار نظر […]

Ad
Ad
Ad
Ad
Ad