متروک

از من نپرس و حال من حالا که تنهاتر شدم

حالا که در تقدیر خود بى حادثه پرپر شدم
از من نپرس و حال من من بى تو حالم کوک نیست
دنیاى من بى عطر تو جز کوچه اى متروک نیست
از من نخواه چیزى بگم کتاب خاموشى منم
ترانه هام و خط بزن شعر فراموشى منم
میترسم از حال بدم وقتى کنارم نیستى
وقتى که حتى باخودم حرفى ندارم نیستى
میترسم از این گمشده با هر غروب با هر غبار
از روزگار عاشقى بى خاطره بى یادگار
لبریزم از غربت ولى با غم مدارا میکنم
تو نیستى و من هنوز دوریت و حاشا میکنم