بابک صحرایی: از بد اقبالی ماست که جوانی مان، مقارن با کهنسالی اسطوره هاست
تریبون هنر: بابک صحرایی درباره انیو موریکونه نوشت:
امروز انیو موریکونه در ۹۱ سالگی درگذشت. خوب عمر کرد اما هنوز مرگ برایش زود بود. انسان هایی همانند او حتی در کهنسالی هم که بمیرند دل آدم می گیرد
نام انیو موریکونه یکی از نمادهای موسیقی فیلم است. او با جادوی موسیقی اش، تعدادی از فیلم های درخشان تاریخ سینما را در قلب و روح مردم ماندگارتر کرد. یک فیلم را هرقدر هم که خوب باشد شاید دو سه بار بیشتر نبینیم اما موسیقی اش را سال ها گوش می کنیم و لذت می بریم
او جان قصه و خلق و خوی شخصیت های فیلم ها را با موسیقی اش عیان می کرد. مثلا در «خوب، بد، زشت» برای نشان دادن شخصیت هر کدام از پرسوناژهای اصلی فیلم، تم اصلی موسیقی اش را با یک ساز جداگانه اجرا کرده. برای شخصیت #کلینت_ایستوود از فلوت پیکولو، برای #لی_وان_کلیف از اوکارینا و برای #ایلاک_والاک از نعره انسان استفاده کرده است و همین تم بعدها الهام بخش بعضی گروه های موسیقی مثل #رولینگ_استون و #متالیکا شد یا در فیلم «روزی روزگاری در غرب» با استفاده نوآورانه از گیتار الکتریک فضای خشک و خشونت بار تصاویر و قاب های فیلم را به زیبایی با موسیقی اش به عینیت رسانده
در «سینما پارادیزو» برای تم موسیقی مربوط به شخصیت توتو، با استفاده از فلوت و ارکستر زهی، روحیه بانشاط و کودکانه او را به زیبایی در موسیقی اش جاری می کند
در «مالنا» حتی برای قدم زدن های #مونیکا_بلوچی تم جداگانه ای می سازد و با خلق یک مارش کمیک، صحنه های قدم برداشتن مالنا در میان خیابان و توجه مردها به او را به یکی از به یادماندنی ترین سکانس های تاریخ سینما تبدیل کرده است
خوب است بدانیم که او در دوران پیری هم افول نکرد و موسیقی زیبای فیلم «هشت نفرت انگیز» را در ۸۷ سالگی ساخت
موسیقی انیو موریکونه همیشه محوریت ملودیک داشت که با ارکستراسیون باشکوهی همراه می شد و جادویی زیبا خلق می کرد. او ثابت کرد که ساخت ملودی زیبا، از مهم ترین ارکان یک موسیقی خوب است
روزگار ما، روزگار از دست دادن هنرمندهایی است که ردای اسطوره بودن به تن دارند. از بداقبالی ماست که جوانی مان، مقارن با کهنسالی اسطوره هاست
تاریخ انتشار :۱۷ تیر ۱۳۹۹
بازیگران و عوامل نمایش «مرگ با طعم نسکافه» معرفی شدند
