بت ناشناس

یه آتشفشان پشت چشماته که
من کوه یخ رو زمین می زنه
یه دشت شقایق روی گونه ته
که رنگ جوونی بغض منه

بت ناشناس جهان منی
گناهم نگاتو پرستیدنه
با خنده ت شبامو به آتیش نکش
مگه زندگی جای جنگیدنه

تو آرامش زندگی منی
منی که همه دنیا زخمم زدن
سرم که رو محراب شونه ت میاد
خدا هم میاد به تماشای من

یه زیبایی ژرف و دیوونه وار
تو لبخند افسانه ایت جاریه
تو که نیستی انگار میون من و
همه اهل دنیا یه دیواریه

تو آرامش زندگی منی
منی که همه دنیا زخمم زدن
سرم که رو محراب شونه ت میاد
خدا هم میاد به تماشای من