تحملم کن

تحملم کن اگه شکستم، اگه که خستم
تحملم کن اگه به سوگ خودم نشستم

برای گریه که فرصتی نیست بذار بمیرم
بذار تقاص سقوطمو از خودم بگیرم

اگه نگاهم ماته سرده، اگه وجودم غرقه درده
گناه من نیست، باور کن
تو رو که دیدم دنیا لرزید، تمام روحم از هم پاشید
بیا شبامو پرپر کن

برای امروز به فکر من باش که فردا دیره
که بی تو شوق بارون و مهتاب، از خونه میره

امیدم این بود که بی کسیمو ازم بگیری
نمی دونستم تو هم به غربت به شب اسیری