تریبون هنر _ سیدمحمد کاظمی: قبل از هر چیز نگاهی به کارنامه کیایی بیندازیم تا برای حرف اصلی و تیتر مطلبمان دلیل محکمی داشته باشیم.کارگردانی که”بعد از ظهر سگی سگی” را بر اساس یک شوخی می سازد ولی همه را به تحسین وا می دارد،فیلم قابل دفاعی چون “ضدّ گلوله” را به مخاطب ارائه می دهد تا نشان دهد در این سینما حرف هایی برای گفتن دارد.”خطّ ویژه” گام بلندتری از کیایی برای رسیدن به قلّه است و بی شک “عصر یخبندان” بهترین فیلمش می شود.”بارکد” یک قدم به عقب بود ولی باز هم از جایگاهِ کیایی کم نکرد.روزی که شنیدیم او می خواهد فیلمی پر بازیگر با قصّه ی غم انگیز پلاسکو را بسازد، حسابی خوشحال شدیم.خیلی ها از همان روزهای اول معتقد بودند که کیایی می تواند شاهکار خود را خلق کند و “چهارراه استانبول” تبدیل به بهترین فیلم او شود. اما در عمل این اتّفاق نمی افتد و “چهارراه استانبول” علیرغم اینکه فیلم خوبی ست، توقعات مخاطب مصطفی کیایی را برآورده نمی کند.
اگر ماجرای “پلاسکو” را که بنا به ادّعای کارگردانش به هیچ عنوان خطّ اصلی داستان نیست از “چهارراه استانبول” بگیریم،این فیلم هیچ نکته ی خاص و تازه ای ندارد.حتّی دیگر خبری از آن ریتم و ضرب آهنگ های منحصر به فرد هم نیست.با همه ی این ها “چهارراه استانبول” را باید دید و امیدوار بود که کیایی در فیلم های بعدی اش به دنبال راه جدیدی برای خوب بودن و خوب ماندن رفته و از این تکرار درونی رها شود.
از نکات قوّت “چهارراه استانبول” جلوه های ویژه ی جذّاب، بازیِ خوب سعید چنگیزیان و بازیِ عالیِ مهدی پاکدل است.بی شک ” چهارراه استانبول” در اکران عمومی می تواند مخاطب خوبی را جذب کرده و به فروش قابل توجّهی برسد.

تاریخ انتشار :۲۱ بهمن ۱۳۹۶

مهدی پاکدل در نمایش «ترور» بازی می کند

محمد خزاعی: هر آدمی اشتباه می‌کند