تریبون هنر: کارن همایونفر شب نامه ای علیه خودش منتشر کرد

کارن همایونفر با انتقادی گلایه آمیز از حواشی روزهای اخیر در یادداشتی با عنوان «شب نامه ای علیه خودم» نوشت:

نامی نمانده است و من انگار نام مستعار تمام پرندگانم در سرزمینی که نفس هایش به شماره افتاده. دیگر هیچ چیز مهمی وجود ندارد. اما می دانم شکست دل، پیروزی عاشق است. هیهات اگر شکستن دلها صدایی داشت اگر موسیقی داشت. جمع شده است عقده ها در کسر تنهایی به توان صد آرزو. این رفتارهای جدید، ضربه بر نخاع عاطفه همه ماست. خشک شدن گلدان های مرارت روزانه ی حیات است. این قطع شدن رگ غیرت مکرر و بر سر روی نشستن برف خستگی لغوه گرفتن تمام اندوه این مردم است. کارت پستال رفتار ما که به همه ی جهان ارسال می شود. پس اگر خون دل را به ناحق فراهم می کنیم برای یکدیگر مبارکمان باشد …

کاش موسیقی را توان انعکاس این بود در انبوه انعکاس در آیینه ی این دوران عجیب جهان. ما؛ تنها موجوداتی هستیم. در صحن حیات پرپر می زنیم زود به خط پایان پرواز می رسیم بی لذت پرواز. اخوان می گفت شعر شعور نبوت است اما من گمان می کنم موسیقی رنجنامه انسان است. نجوایی آسمانی در دفتر یادداشت کائنات. از پنجاه سال زندگی چهل سالش صرف بالا رفتن از این کوه سنگلاخی بلند شد. صدای جوانی با خنده از قلعه روبرو می آید که شش ماه پیش موسیقی شروع کرده: آی عمو قله را اشتباه اومدی. عشقم نفسم جونم … ول کن فلسفه را برویم بخندیم. پرت بگوییم بلند بلند بخندیم

تاریخ انتشار :۱ اسفند ۱۳۹۶

شب کامبیز روشن‌روان برگزار شد.

محمد سریر، فریدون شهبازیان، اسماعیل تهرانی، بیژن بیژنی و کارن همایونفر از کامبیز روشن روان گفتند

روشن روان: دهلوی شب از خانه‌اش به مدرسه می‌آمد و گوش من را می‌گرفت و از مدرسه بیرون می‌انداخت