Ad


منوچهر والی‌زاده: مگر می‌شود کسی جای جلیلوند را بگیرد؟

تریبون هنر: منوچهر والی‌زاده ـ دوبلور پیشکسوت ـ معتقد است: دیگر نظیر چنگیز جلیلوند نخواهد آمد و همانند او آدمی پیدا نخواهد شد که به جای بزرگترین هنرپیشه‌های دنیا و ایران حرف بزند.

منوچهر والی‌زاده درباره زنده یاد چنگیز جلیلوند که صبح روز یکشنبه (دوم آذرماه) بر اثر ابتلا به کرونا دار فانی را وداع گفت، اظهار کرد: او هنرمندی باشخصیت، خوش برخورد و مردم دار بود که متاسفانه از دستمان رفت. من و آقای جلیلوند ۶۰ سال در کنار هم بودیم و من شاگردی او را می کردم و از او می آموختم. او انسانی با معرفت بود با صدایی طلایی.

والی زاده ادامه داد: امیدوارم جوانان با علاقه و عشقی که به این کار دارند بتوانند دوبله را حفظ کنند؛ اما کسی جایگزین کسی نمی شود. جلیلوند صدایی بود که دیگر نظیر او نخواهد آمد و آدمی پیدا نخواهد شد که بتواند همانند او به جای بزرگترین هنرپیشه‌های دنیا و ایران حرف بزند.

والی‌زاده همچنین یادآور شد که آخرین همکاری او با زنده یاد جلیلوند به حدود دو سال پیش و دوبله فیلم «کتاب سبز» برمی گردد.

چنگیز جلیلوند که در میان دوبلورها به مرد حنجره طلایی معروف بود، روز یکشنبه ـ دوم آذر ماه ـ در سن هشتاد سالگی درگذشت.

جلیلوند فعالیت هنری‌اش را در سال ۱۳۳۶ و با تئاتر به همراه ابوالحسن تهامی آغاز کرد. او مدت ۲۰ سال را در آمریکا به سر برد اما سرانجام به کشور بازگشت و کار دوبله را از سال ۱۳۷۷ سر گرفت. وی در چند مجموعه تلویزیونی و فیلم سینمایی نیز بازی کرده‌ است.

جلیلوند در گویندگی‌هایش قابلیت تیپ سازی را داشت و می‌توانست صداهای مختلفی را به وجود آورد. او به جای بازیگران مشهور خارجی و داخلی بسیاری گویندگی کرده‌است. وی با تیپ سازی خلاقانهٔ خود گویندهٔ اصلی نقش‌های مارلون براندو بود.

تاریخ انتشار :۲ آذر ۱۳۹۹

برچسب‌ها:,
مطالب مرتبط



شما هم یک دیدگاه ارسال کنید
 

نام




یادداشت آرشیو

  • مینی سریال «بچه گوزن»؛ روایت هیجان انگیز یک رابطه سادومازوخیسمی

    تریبون هنر _ بابک صحرایی: سریال «بچه گوزن» داستان واقعی یک رابطه سادومازوخیسمی (آزارگری و آزارخواهی) است. مرد و زن هر دو گرفتار این بیماری روانی اند با این تفاوت که مرد ظاهری عادی و معمولی دارد اما به اندازه زن که رفتارش بیانگر آشفتگی روحی اش است، بیمار است. […]

  • نگاهی به تاثیر آیین و هنر مردمی در آثار سینمایی و نمایشی
    بهرام بیضایی، ناصر تقوایی و عباس کیارستمی با تعزیه ایرانی چه کردند

    تریبون هنر: تعزیه، این هنر عامه یکی از عمیق‌ترین هنرهای ایرانی است که در دوره مدرن توجه بسیاری از هنرمندان تراز را در شیوه‌های مختلف هنری به خود جلب کرده است، از جمله آن هنرمندان در سینما حداقل سه سینماگر با نوشتن و یا ساختن و یا الگوگرفتن از پیشنهادهای […]

  • یادداشت حامد حنیفی درباره نمایش مرگ با طعم نسکافه: بی اختیار اشک می‌ریختیم

    تریبون هنر: حامد حنیفی در یادداشتی درباره نمایش «مرگ با طعم نسکافه» به کارگردانی بابک صحرایی نوشت: من و اکثریت قریب به اتفاق حضار بی اختیار اشک می‌ریختیم. به گزارش تریبون هنر، حامد حنیفی، آهنگساز برجسته موسیقی ایران و منتقد موسیقی در یادداشتی درباره نمایش مرگ با طعم نسکافه نوشت: […]

  • بابک جهانبخش مرگ با طعم نسکافه به کارگردانی بابک صحرایی

    تریبون هنر: بابک جهانبخش، خواننده برجسته و توانمند موسیقی ایران، یادداشتی را درباره نمایش «مرگ با طعم نسکافه» به کارگردانی بابک صحرایی منتشر کرد. به گزارش تریبون هنر، بابک جهانبخش در یادداشت خود درباره نمایش «مرگ با طعم نسکافه» و بابک صحرایی ر صفحه اینستاگرامش نوشت: بابک صحرایی فارغ از […]

  • رضا صادقی در مرگ با طعم نسکافه

    تریبون هنر: رضا صادقی در یادداشتی درباره نمایش مرگ با طعم نسکافه به نویسندگی و کارگردانی بابک صحرایی نوشت: رفتم چون رفیقم رو ذوست دارم و دعوتش برام محترم بود اما شگفت زده شدم به گزارش تریبون هنر، رضا صادقی خواننده برجسته و مولف موسیقی ایران در یادداشتی به تحلیل […]

Ad
Ad
Ad
Ad
Ad
Ad
Ad