انتقاد نیما حسنی نسب از جشنواره فیلم فجر
اسمش هرچه باشد فستیوال سینمایی نیستتریبون هنر _ نیما حسنی نسب: تیتر و خبر امروز، در آستانه برگزاری جشنواره فجر سی‌ونه: “هیات داوری هفت نفره جشنواره سی‌ونهم فیلم فجر پس از دیدن ۵۷ فیلم ۱۶ اثر را برای نمایش و داوری نهایی اعلام کردند…” این تیتر و متن از بی‌معناترین و مضحک‌ترین جملات خبری است که در سینمای ایران می‌شود خواند و شنید! سیاست‌گذاران و سانسورچیان هر بار به بهانه‌ای در مسیر سینما و جشنواره تغییراتی می‌دهند که فقط عامل اختلال و اسباب دردسر و پنهان‌کاری بیش‌تر را فراهم می‌کند و تنها به کمک اِعمال فشارهای پشت پرده و توقیف و بگیر و ببند بی‌جنجال و کم‌هزینه می‌آید. این جشنواره‌ی چهل ساله یا در کلیات هم اساسنامه و قانون و ضوابط مشخصی ندارد که هر دوره‌اش بفرموده یک شکل متفاوت برگزار می‌شود یا بالاخره باید به‌صراحت اعلام شود که دستورهای فراقانونی تعیین‌کننده همه چیز است.امسال با این اتفاق و نقشه‌ی جدید -به بهانه‌ی واهی کرونا (!)- باز هم اتاق فکرهای مخربِ این سال‌ها وسط آمدند و گودرز را به شقایق مرتبط کردند تا در اتفاقی بی‌سابقه، هیات انتخاب و داوری جشنواره و شوراهای سانسور و نظارت را تلفیق کنند و دست‌آخر هم قطعاً قصد دارند همه چیز را گردن دو سه اسم مطرح فیلم‌سازی این سال‌ها در بین داوران بیندازند. این‌که فهرست آثار جشنواره امسال را محدود به نامزدهای داوران برای دریافت سیمرغ بلورین کردند، از موهوم‌ترین تصمیم‌هایی است که عملاً نفس برگزاری جشنواره را از معنا و ماهیت و کارکرد منطقی و معقول‌اش تهی می‌کند و منطق رقابت و ارزش‌گذاری و قضاوت درباره‌ی آثار هم محدود به سلیقه‌ی چند نفر باقی می‌ماند؛ این اسم‌اش هر چه باشد، فستیوال سینمایی نیست. جشنواره فجر همیشه پر مناقشه‌ترین موضوع این سینما بوده و حالا سال به سال دارد با نقش‌آفرینی جدی‌تری در مسیر ریل‌گذاری و فشار و سانسور و ایجاد محدودیت‌های مضاعف برای سینما جلو می‌رود. ایده‌ی امسال برای تلفیق سانسور با گزینش و داوری، گامی بلند در مسیر نظارتِ امنیتی و تعیین تکلیفِ حیاط‌خلوتی برای فیلم‌هاست.سینمای ما و دست‌اندرکاران و رسانه‌ها اما به سودای تداوم حضور به هر شکل و قیمتی، مثل همیشه، سکوت خواهند کرد
نویسنده: نیما حسنی نسب
تاریخ انتشار :۷ بهمن ۱۳۹۹
