Ad


آمیتاب باچان: حیوانات بهترین دوستان انسان ها هستند

تریبون هنر: آمیتاب باچان از حیوانات به عنوان بهترین دوستان انسان ها یاد کرد.

آمیتاب باچان با انتشار عکس تازه ای برای سگ خانگی اش نوشت:
ستاره من در کار … وقتی که او در صحنه حضور دارد کل جو تغییر می کند … آن ها بهترین دوستان انسان ها هستند

 

آمیتاب باچان در یازده اکتبر ۱۹۴۲ در شهر قلعه گنج چاهسنگی هند به دنیا آمد. مادرش تجی یک سیک و پدرش هاریوانش رای باچان یک هندو بود. دکتر هاریوانش رأی باچان یک شاعر خوشنام و معروف زبان هندی بود. نام فامیل اصلی او سریواستاوا بود ولی او خود، نام مستعار باچان را برگزید و تمام اشعار و نوشته‌های خود را با این نام امضاء می‌کرد. بعدها آمیتاب نیز با همین نام فامیل وارد سینما شد و به خاطر شناخته شده بودن این نام تمام اعضای خانواده با نام باچان معروف شدند. مادر آمیتاب، تجی زنی از فرقه سیک‌هاست که زادگاهش پنجاب می‌باشد و پدرش از اهالی اوتار پرادش بود. باچان در نوجوانی در دبیرستان پسرانه الله‌آباد ثبت‌نام کرد و پس از آن وارد کالج شروود شد.

 

آمیتاب باچان با فیلم سات هندوستانی (۱۹۶۹) وارد عالم سینما شد. این فیلم با آنکه از موفقیت چندانی برخوردار نشد ولی باچان در همان نخستین حضور سینمایی برنده جایزه ملی فیلم شد. با این وجود شاید او هرگز فکر نمی‌کرد زمانی ستاره بی‌بدیل آسمان پرستاره سینمای هند شود.

در سال۱۹۷۰ آمیتاب در فیلم آناند ظاهر شد و در آن با سوپراستار آن زمان هند راجش خانا همبازی بود. در این فیلم نیز باچان برنده جایزه بهترین هنرپیشه نقش مکمل شد زیرا منتقدان سینمایی معتقد بودند او اجرایی به‌یادماندنی و قوی از خود ارائه داده‌است. پس از آناند فیلم‌های موفق بسیاری نام آمیتاب باچان را روی سر در سینماها آوردند. فیلم‌هایی همچون رشما اور شرا (۱۹۷۱) و پروانه (۱۹۷۱) و از همان زمان باچان پا به مسیری نهاد که او را روز به روز و سال به سال در میان میلیون‌ها نفر از مردم دنیا محبوب و معروف می‌کرد.

نخستین فیلم پرفروش و ماندگار آمیتاب به نام زنجیر به کارگردانی پراکاش مهرا بود. این فیلم تضادی واضح با فیلم‌های رمانتیک هندی داشت و فیلمی بود که مردم به داستان آن عادت نداشتند و همین موضوع از آمیتاب شخصیتی تازه ساخت و تا مدت‌ها با نام «جوان عصبانی بالیوود» شهرت یافت.

دهه بعدی عمر آمیتاب او را به اوج محبوبیت پرتاب کرد. او دست کم در سال در یک فیلم موفق ظاهر می‌شد و گاه تعداد کارهایش به سالی چند عدد هم می‌رسید. از فیلم‌های دهه هفتاد باچان می‌توان به دیوار (۱۹۷۵)، شعله (۱۹۷۵)، تریشول (۱۹۷۸)، دان (۱۹۷۸) و لاواریس (۱۹۸۱) اشاره کرد. این فیلم‌ها لقب او را به عنوان قهرمان اکشن فیلم‌های بالیوود تحکیم بخشیدند. همچنان که آمیتاب موفق‌تر می‌شد، کم‌کم تصمیم گرفت فقط در فیلم‌های اکشن ظاهر نشود و استعداد خود را در زمینه‌های دیگر نیز به معرض نمایش بگذارد.

 

در صفحه اینستاگرام تریبون هنر با ما همراه باشید

 

 

تاریخ انتشار :۳۱ خرداد ۱۴۰۰

برچسب‌ها:,
مطالب مرتبط



شما هم یک دیدگاه ارسال کنید
 

نام




یادداشت آرشیو

  • برگ برنده‌ای به‌نام طغیان / نگاهی به سریال پوست شیر

    تریبون هنر: یکی از برگ‌های برنده سریال محبوب «پوست شیر»، شجاعت جمشید محمودی و رضا بهاروند در خلق شخصیت‌هایی است که میانه چندانی با محافظه‌کاری ندارند. به گزارش تریبون هنر در مورد دلایل موفقیت سریال پوست شیر که به‌تازگی پخش فصل سوم آن در پلتفرم فیلم‌نت آغاز شده است، می‌توان […]

  • گلشیفته فراهانی و آداب دشمنی
    گلشیفته فراهانی و آداب دشمنی
    یادداشت سید عبدالجواد موسوی

    تریبون هنر: همین اول بگویم که قصد این یادداشت دفاع از گلشیفته فراهانی نیست. این را گفتم تا آدم های عجولی که می خواهند با خواندن دو کلمه کامنت بگذارند و یا تکلیف دنیا و آخرت نویسنده را فوری روشن کنند حساب کار دستشان بیاید. دیگر آن که گلشیفته فراهانی […]

  • در  یک سال گذشته پنج سریال از نظر امتیاز و محبوبیت، بهترین جایگاه را در IMDB داشته اند. بارها اتفاق افتاده که بعضی از سریال‌ها در گذر زمان در ذهن مخاطبان خود باقی مانده اند

    تریبون هنر: در  یک سال گذشته پنج سریال از نظر امتیاز و محبوبیت، بهترین جایگاه را در IMDB داشته اند. بارها اتفاق افتاده که بعضی از سریال‌ها در گذر زمان در ذهن مخاطبان خود باقی مانده اند و فقط به دیدن چندساعته ختم نشده اند بلکه طرفداران آن ها، سبک […]

  • شرکت در جشنواره فجر خیانت نیست / یادداشت عبدالجواد موسوی

    تریبون هنر _ سید عبدالجواد موسوی: چیزی نوشته بودم درباره جشنواره های فجر و بیشتر فیلم فجر. طبیعی است که برپایی جشنواره در چنین روزهایی که حال خیلی ها خوب نیست از نظر من کار چندان درستی نباشد و اصلا در چنین روزگارانی برپایی هرگونه جشنواره ای را دهن کجی […]

  • داریوش رفیعی؛ 64 سال پس از مرگ در اوج جوانی

    تریبون هنر: ۶۴ سال از درگذشت داریوش رفیعی، خواننده جوانمرگ موسیقی ایران گذشت. او در اوج شهرت به دلیل اعتیاد و تزریق آمپول کزار درگذشت. داریوش رفیعی در روز ۴ دی ۱۳۰۶، در بم به دنیا آمد. وی فرزند لطفعلی رفیعی، نماینده مردم بم در مجلس شورای ملی بود. پس […]

Ad
Ad
Ad
Ad
Ad
Ad