تریبون هنر: کارشناسان و متخصصان موسیقی بیش از ده سال است که معتقدند خواننده ای مثل حامی هر چندین دهه یک بار در موسیقی ایران ظهور می کند. خواننده ای که توانایی های منحصر به فردی دارد و زیبایی صدایش خاص و استثنایی است. از انتشار اولین آلبوم رسمی این خواننده ارزشمند حدود ۱۵ سال می گذرد و حامی در این سال ها با هوش و دانش و آگاهی ویژه اش، بخشی از درخشان ترین آثار موسیقی ایران را خلق و به انتشار رسانده و ثابت کرده که از خواننده های ماندگار این دوره از هنر ایران خواهد بود. به بهانه کنسرت حامی در تاریخ ۲۹ و ۳۰ آذرماه در تالار وحدت گفتگویی با این هنرمند برجسته داشتیم که می توانید به صورت اختصاصی در تریبون هنر بخوانید

با توجه به اینکه همیشه برنامه ریزی های ویژه ای برای کنسرت های خود دارید، کنسرت شب یلدا چه تفاوت هایی با دیگر اجراهای شما خواهد داشت؟

اولین و بزرگ ترین تفاوت این است که در ارکستر، تلفیق و ترکیبی از ساندهای الکترونیک و نوازنده ها داریم.تا به امروز در تمام اجراهایم اولین شرطی که برای تنظیم کننده قطعات کنسرت گذاشته ام این بوده که به خود قطعه متعهد باشیم و همان چیزی که در آلبوم بوده را اجرا کنیم. چرا که وقتی مردم به سالن می آیند هرچقدر قطعه ای که می شنوند به آنچه که در آلبوم شنیده اند نزدیک تر باشد احساس بهتری بهشان دست می دهد. به همین خاطر معتقدم در اجرای قطعات در کنسرت هرقدر به آنچه که مردم در آلبوم شنیده اند و از آن خاطره دارند نزدیک تر باشیم امتیاز بالاتری داریم. در اجراهای قبلی خیلی وقت ها این مساله رعایت نشد چون سلیقه تنظیم کننده ها اعمال می شد اما این بار با کمک محمدرضا عقیلی رضا تاجبخش این اتفاق به خوبی افتاده. محمدرضا عقیلی و رضا تاجبخش به این مساله توجه خاصی کرده اند و آنچه که می خواستم را انجام داده اند و از صفر تا صد، تمام قطعاتی که در کنسرت خواهید شنید تماما همان چیزی هستند که در آلبوم اجرا شده اند. از سازبندی گرفته تا نوانس و دینامیک و آکوردها. این تلفیق الکترونیک و آکوستیک در ارکستر، به مردم و به من کمک می کند که قطعات در کنسرت به همان شکلی شنیده شوند که در آلبوم شنیده شده اند. در بروشوری که به مردم داده می شود هم لیست و ترتریب قطعات به طور دقیق نوشته شده تا حاضران در سالن به شکل کامل در جریان روند اجرا باشند. در بروشور مشخصات و بیوگرافی هر قطعه ای که اجرا می شود هم به طور کامل نوشته شده است.

آیا در کنسرت شب یلدا قطعاتی را اجرا خواهید کرد که تا به حال در کنسرت ها اجرا نکرده اید؟

بله. این مساله هم یکی دیگر از تفاوت های مهم این کنسرت با اجراهای قبلی است. بعضی از قطعاتی که مردم دوست داشتند و همیشه در اجراها از من می خواستند را به لیست قطعات اضافه کردم. این بار با نظر رضا تاجبخش یک سری از قطعاتی که قبلا اجرا می کردم را حذف کردم. قبلا از آلبوم «دو نیمه رویا» فقط دو قطعه اجرا می کردم. الان چهار قطعه از این آلبوم را اجرا می کنیم. از آلبوم «فقط نگاه می کنم» قطعه «گل مینا» را به قطعات اجرایی اضافه کردم. از تک آهنگ هایی که منتشر کرده ام «زمستون» را در این کنسرت اجرا می کنم. در یکی دو هفته آینده و قبل از کنسرت هم یک قطعه جدید منتشر خواهم کرد.

برخلاف رسم این روزهای موسیقی که خواننده ها در فاصله های نزدیک به هم تک تراک هایی را منتشر می کنند شما همچنان وسواس خاصی در این مورد دارید و از اواخر اسفند سال گذشته که «زمستون» را پخش کردید هیچ قطعه ای منتشر نکردید. دلیل این مساله چیست؟

خیلی سعی می کنم با خودم کنار بیایم که در فاصله زمانی کوتاه قطعاتی که دوست دارم را منتشر کنم و در اختیار مردم قرار بدهم اما هنوز آن طور که باید در این مورد با خودم کنار نیامده ام. اینکه زحمتی که من و سایر عوامل، از ترانه سراها و آهنگساز تا نوازنده ها و دیگر عوامل متحمل می شویم را بدون برنامه ریزی خاصی به صورت تک تراک در اینترنت منتشر کنم. البته این آزمون و خطا چند بار اتفاق افتاده و دوسته داشته ام که این کار را انجام بدهم اما دلم با این ماجرا نبوده. با این وجود تا آخر سال جاری دو قطعه منتشر خواهم کرد . آلبوم جدیدم را هم در اردبیهشت سال آینده به انتشار خواهم رساند. این آلبوم شامل تعدادی از قطعات منتشر شده و تعدادی قطعات جدید و شنیده نشده است. در زمینه موسیقی این آلبوم با دوستانی مثل رضا تاجبخش، امیر میلاد نیکزاد و محمدرضا چراغعلی همکاری داشته ام. مثل همیشه که آلبوم هایم در اردیبهشت ماه منتشر شده اند این آلبوم نیز در اردیبهشت سال آینده منتشر خواهد شد.

از سال گذشته مقداری پرکارتر شدید و فصل تازه ای در فعالیت های هنری حامی آغاز شده. چه برنامه ریزی هایی برای آینده دارید؟

اگر دنیا با من مهربان باشد و اگر اتفاق هایی که من را خانه نشین می کنند، دگرگون می کنند و نمی گذارند کار کنم، حذف بشوند یا آن آدم هایی که باعث این نابسامانی ها می شوند تعدادشان کم بشود یا حذف بشوند یا اصلاح بشوند، این جریانی که از سال پیش آغاز شده ادامه پیدا خواهد کرد. بزرگ ترین معضل من برای تولید قطعات و آلبومم اوضاع روحی روانی من است. اگر از این نظر باانرژی باشم و حالم خوب باشد مسلما خیلی خوب کار خواهم کرد. کنسرت هایم نیز مشخص شده و برنامه ریزی شده اند و مشکلی در زمینه اجرای کنسرت ها ندارم. در مورد تولید آلبوم هم مشکلی در بین نیست. امروز از دیروز و یا ۶ ماه پیش امیدوارترم. سال پیش فکر نمی کردم که اصلا بتوانم روی صحنه بروم اما الان با قدرت دارم روی صحنه می روم. من هیچ وقت از خودم راضی نیستم و همیشه تلاش کردم هر روز بهتر از دیروزم باشم. همیشه تمام توانم را برای اجرایم گذاشته ام اما باز در هر اجرای تازه تلاش می کنم که از حامی اجرای قبل بهتر باشم. چون من کمال گرا هستم و نمی خواهم مثلا از صد نمره، هشتاد بگیرم. همیشه می خواهم از صد نمره، صد بگیرم و از طرفی نمره صد امروزم از نمره صد دیروزم باید بالاتر باشد

همیشه حساسیت زیادی روی ارکستر خود داشته اید. به همین خاطر درباره ارکستری که در کنسرت شب یلدا شما را همراهی می کند کمی توضیح بدهید

تیم های مختلف اجرایی و نوازنده های مختلف را تجربه کرده ام. در مورد ارکسترم بعضی ها می گویند چرا از این شاخه به آن شاخه می پری ولی من این آزمون خطا را لازم می دانم. دلم می خواهد تیم خودم را پیدا کنم. دلم می خواهدد آن کسانی که با آنها راحتم، دوستم دارند، پشتم بد نمی گویند و برایم بد نمی خواهند را پیدا کنم. الان این تیم را پیدا کرده ام. رضا تاجبخش مثل برادرم است. امیرمیلاد نیکزاد دوستم است. علیرضا میرآقا دوست چندین ساله ام است که به من بدی نخواهد کرد. با کسری سبکتگین نوازنده گیتار باس تازه آشنا شده ام و احساس خوبی بهش دارم. رضا لمعانی که هم تاریخ من در تولد است را دوستش دارم و سال هاست که دوستی و رفت و آمد داریم. محمدرضا عقیلی که سمت استادی بر من دارد، از همان سال هایی که در تلویزیون تک آهنگ هایی را می داد من می خواندم،  دوست دارم. از آن طرف یکی از بهترین نوازنده های ویلون که سال هاست دنبال این هستم که با من روی استیج بیاید یعنی علی جعفری پویان در این ارکستر با من همراه است. نبود علی جعفری پویان باعث شد که من در ارکسترهای قبلی از بعضی نوازنده های ویلون که دوست نداشتم استفاده کنم. علی جعفری پویان به اضافه سه نوازنده ویلون دیگر در این اجرا کنارم است. این ها یعنی خوشبختی. یعنی من روی استیج که می روم حالم خوب است. دیگر روی استیج فلان نوازنده با نوازنده دیگر دعوا نمی کند، بداخلاقی نمی کند. دیگر یک ساعت مانده به اجرا آقای نوازنده ویلون نمی گوید اگر ده تا بلیت به من ندهی روی استیج نمی آیم. الان در ارکستری که دارم همه به هم ایمان داریم، همدیگر را دوست داریم، خانواده های هم را دوست داریم. این دفعه ما یک خانواده ایم و می توانیم روی استیج اتفاق های خوبی را رقم بزنیم و مطمئنا انرژی خوب ، رفاقت ما و خنده ما روی مردم هم تاثیر مثبت می گذارد.

شما از معدود خواننده های ۱۵ سال اخیر هستید که آثاری که اجرا کردید به ماندگاری مناسبی رسیده اند. در زمانه ای که عمر ماندگاری قطعات موسیقی در ذهن مردم شاید به یک سال هم نرسد قطعاتی که شما بیش از ده سال پیش منتشر کرده اید هنوز توسط مردم زمزمه می شوند. دلیل این اتفاق را در چه می دانید؟

از همان زمانی که در کودکی برای خواننده شدن رویاپردازی می کردم این رویا در ذهنم بود که مثل فلان خواننده بشوم که هنوز کار پانزده سال پیشش را منِ نوجوان دارم گوش می دهم. از آن طرف در موسیقی آدم کمال گرا و وسواسی ای بودم و هستم. از طرف دیگر با یک سری از بزرگان موسیقی آشنا شدم و همکاری کردم که آنها هم این کمال گرایی و وسواس را داشتند. تعهد به موسیقی و هنر از یک طرف و از طرف دیگر میل به ماندگاری باعث شد که در این مسیر قدم بردارم. علاقه و ژنتیک و دغدغه ها و کمال گرایی و وسواسم مجموعا باعث شدند که تمام سعی را بکنم که کار درستی انجام بدهم. مسلما وقتی برای به دست آوردن یک خصوصیت تلاش می کنی ممکن است که تمام آنچه که می خواهی را به دست نیاوری اما به اندازه مناسبی موفق می شوی. این را می دانم که در این ۱۷ سال، حداقل هشتاد درصد کارهایم تاریخ مصرف شان خیلی بیشتر از موسیقی های بازاری این سال ها خواهد بود. نشان به آن نشان که آلبوم دونیمه رویا که سال ۱۳۸۲ منتشر شد الان که سال ۱۳۹۵ هستیم هنوز بعد از ۱۳ سال جایگاه خودش را دارد. آلبوم «فقط نگاه می کنم» که سال ۱۳۸۶ منتشر شد را بعد از ۹ سال هنوز مردم گوش می کنند. با توجه به پشتکاری که دارم و شاعران و آهنگسازانی که کنارم دارم امیدوارم این اتفاق باز هم برایم بیفتد. من هرگز نمی توانم شعر را از شاعر بگیرم، شب بسازمش، صبح بدهم تنظیم بشود و دو روز بعد منتشرش کنم. این فرم کار کردن در قاموس من نوشته نشده. اصلا نمی توانم این طور کار کنم. مثلا ترانه ای از بابک صحرایی دارم که سال ۱۳۸۲ رویش ملودی ساخته ام، خیلی هم دوستش دارم اما هنوز فکر می کنم زمان انتشارش فرا نرسیده. آلبوم های من هم همینطور شکل گرفته اند. مثلا قطعه «گلایه ای نمی کنم» که در آلبوم آخرم بود و بسیار موفق شد، ملودی اش برای ۱۰ سال قبل از انتشارش است. پنج سال قبل از انتشارش دادمش به رضا تاجبخش که تنظیمش کرد. ۴ سال روی تنظیم و میکس و مسترش کار کردم و میزان به میزان همراه کار بودم. با ترانه سرایش بابک صحرایی بارها گوشش کردیم و کلمه به کلمه پیش رفتیم تا به نتیجه مثبت رسیدیم و کار منتشر شد. در مورد ۸۰،۹۰ درصدکارهایم این اتفاق افتاده. آن فضای تیمی و گروهی کار کردن که در دهه پنجاه بوده را من در اکثر اوقات در کارم لحاظ کرده ام. مثلا با رضا تاجبخش آمدیم پیش بابک صحرایی و بابک روی ملودی رضا نوشته و من هم لحظه به لحظه همراه کار بوده ام و به پایان رساندیم و رفتیم ضبط کردیم. منظورم قطعه تقویم است. در کل وسواس من و دغدغه های سالیان سال و گروه خوب و مسایل این چنینی مجموعا باعث شده اند که کارهایم به ماندگاری مناسبی رسیده اند

تاریخ انتشار :۱۹ آذر ۱۳۹۵

حامی: مادر؛ کاش به من بدی می‌آموختی تا گرفتار نااهلان و پتیارگان جامه‌دریده نمانم

آهنگ جدید «حامی» به اسم «نگران نباش عزیزم» منتشر شد