Ad

اخلاقیات مهم‌ترین دغدغه‌ی من است

اصغر فرهادی: خودسانسوری درون من است

در دوره‌ای بسیار مهم از تاریخ ایران هستیم

تریبون هنر: اصغر فرهادی در یک کنفرانس خبری در کشور پرتغال درباره چالش‌های ساخت فیلم جدید خود، سینمای ایران، سانسور، همکاری با نتفلیکس و … صحبت کرد. این کارگردان سرشناس ایرانی که برای برگزاری یک مسترکلاس سینمایی در جشنواره‌ی بین‌المللی فیلم «کارگردانان جدید، فیلم‌های جدید» در شهر «اسپینیو» حضور دارد، در یک نشست خبری، دیدگاه‌های خود را درباره‌ی مضوعات گوناگون مطرح کرد.

 

نیاز داشتم که به کشور دیگری بروم و توانایی‌های خودم را محک بزنم
فرهادی در خصوص اکران جدیدترین فیلم خود و بازخوردهای مختلف نسبت به این فیلم به جهت زبان اسپانیایی و استفاده از بازیگران مطرح خارجی اظهار داشت:
زمانی که یک فیلمساز در یک فرهنگ و زبان دیگر کار می‌کند و فیلمی می‌سازد که با ساخته‌های قبلی‌اش متفاوت است با واکنش‌های منفی همه روبه‌رو می‌شود اما من به این چالش نیاز داشتم که به کشور دیگری بروم و توانایی‌های خودم را محک بزنم. از اول می‌دانستم که مردم درباره‌ی این که فیلم من ایرانی نیست شکایت خواهند کرد چون با ستاره‌های معروف سینما ساخته شده است اما سعی کردم این فیلم را درست شبیه سایر آثارم بسازم و دیدم را با داشتن سرمایه بیشتر و بازیگران اصلی تغییر ندادم. نمی‌خواهم در کشورهای دیگر فیلم بسازم به طوری که گویی در آنجا یک گردشگر هستم و می‌خواهم در فرهنگ خودم کار کنم. اما برخی مواقع داستان خوبی پیدا می‌کنم و فکر می کنم ارزش رفتن به کشورهای دیگر را دارد. من عاشق اسپانیا هستم، منتظر فرصتی بودم که به آنجا بروم، زندگی کنم و با فرهنگ و مردمانش آشنا شوم.

 

درست شبیه شیرجه زدن درون استخری که از عمق آن با خبر نیستید
او در مورد سختی‌های کار با فرهنگ و زبان دیگر این طور توضیح داد: در ابتدا سخت است، درست شبیه شیرجه زدن درون استخری که از عمق آن با خبر نیستید اما بیشتر شبیه یک چالش است تا یک مشکل اساسی، اما من بر آن غلبه کردم و از این بابت خوشحالم. زمانی که فیلم «همه می‌دانند» در جشنواره‌ی کن رونمایی شد، نمی‌دانستم چه بازخوردی خواهد داشت اما در نهایت اسپانیایی‌ها آن را به عنوان یک فیلم اسپانیایی پذیرفتند. البته زمانی که به کشور دیگری می‌روم نمی‌توانم درباره‌ی همه مسایل و بافت آن جامعه بنویسم چرا که از بسیاری از چیزها آگاهی ندارم و باید فضایی مشترک بین فرهنگ خودمان و آن کشور پیدا کنم. تصور این است که افراد نقاط مختلف جهان با هم خیلی متفاوت هستند اما اگر با آنها سر و کار داشته باشیم متوجه می‌شویم که بسیار شبیه هم هستند، احساس به عنوان چیزی که برای سینما یک اساس است در میان آنها یکسان است، عشق و نفرت در همه جا طعمی یکسان دارد اما این نحوه و فرم ابراز آن است که در میان افراد متفاوت است. در کشور من پدر و پسر برای نشان دادن محبت‌شان همیشه یکدیگر را به آغوش می‌کشند اما در ژاپن ممکن است یکدیگر را لمس هم نکنند. زمانی که به اسپانیا آمدم از این که دیدم اینجا نسخه‌ی دیگری از کشورم است بسیار شگفت‌زده شدم. کشورهایی هستند که از لحاظ سطح احساسی، احترام به خانواده، موسیقی، ادبیات و غذا شبیه هم هستند و این موضوع موجب می‌شود تا برای ساخت فیلم راحت باشم.

 

اخلاقیات مهم‌ترین دغدغه‌ی من است
فرهادی همچنین در مورد فضای اخلاقی آثار خود و همچنین استقبال غربی‌ها از رویکردهای سیاسی در آثار سینمایی گفت: زمانی که فیلم شما درباره‌ی مردم و جامعه است همواره جنبه‌ای سیاسی در لایه‌های زیرین وجود دارد اما من خودم را یک سینماگر سیاسی نمی‌دانم چون به طور مستقیم درباره‌ی سیاست حرف نمی‌زنم. اخلاقیات مهم‌ترین دغدغه‌ی من است و فیلم‌هایم حول محور یک دو راهی می‌چرخد. وقتی فیلم را می‌بینیم، می‌گوییم بله این درست است اما از خود می‌پرسیم چرا کار وی درست است و اینجاست که وارد حوزه اخلاقیت می‌شویم.

 

خودسانسوری از پیش، درون من است

کارگردان برجسته‌ی سینمای کشور در پاسخ به این سوال که سینما می‌تواند یک سلاح سیاسی باشد اظهار داشت: بله. فیلم‌های زیادی هستند که هنر، ابزار و سلاح سیاسی نیستند و دیگر فرهنگ‌ها و سبک‌های زندگی را می‌کشند. از سوی دیگر این موضوع به مخاطب و این که چه کسی فیلم را می‌بیند بستگی دارد، اگر به موضوع سیاسی علاقه‌مندید می‌توانید تمام فیلم‌های با این زاویه دید را تماشا کنید. به عنوان مثال یک اسپانیایی از من پرسید برای ساخت فیلم «همه می‌دانند» درباره سیاست اسپانیا تحقیق کردید و من به او گفتن کتاب‌هایی درباره زمان “فرانکو” خواندم و نه هیچ چیز دیگر. او به من گفت در فیلمت به یک مساله‌ی سیاسی کنونی پرداختی در حالی که فیلم من درباره‌ی زندگی دریک روستای کوچک در اسپانیاست و مخاطب، مضمونی سیاسی در آن کشف کرده است.
همیشه برای این شرایط راهی پیدا می‌کنید
این سینماگر سرشناس و مطرح سینمای کشور در مورد سانسور آثارش گفت: اگر قصد داشته باشید فیلمی بسازید باید تعدادی از صفحات فیلمنامه را به کمیته بازبینی ارسال کنید تا مطالعه کنند. سینمای تجاری هیچگاه سانسور نمی‌شود، ما درباره‌ی فیلم‌هایی صحبت می‌کنیم که کارگردان می‌خواهد در آن پیامی را منتقل کند. بخش خوب ماجرا این است که اعضای کمیته بازبینی از کسانی تشکیل شده که خود در صنعت سینما مشغول هستند و این کار را برای فیلمسازان راحت‌تر کرده است. زمانی که متولد می‌شوید و در آنجا بزرگ می‌شوید همیشه برای این شرایط راهی پیدا می‌کنید. این بدان معنا نیست که این مشکل بزرگی نیست اما به بیانی خودسانسوری از پیش، درون من است، گرچه متوجه آن نمی‌شوم.

 

نتفلیکس پیشنهاد سرمایه‌گذاری آخرین ساخته‌ام را داد
اصغر فرهادی در مورد پیشنهاد نتفلیکس توضیح داد: آنها پیشتر به من پیشنهاد داده‌اند. نتفلیکس پیشنهاد سرمایه‌گذاری آخرین ساخته‌ام را داد که قبول نکردم و به آنها گفتم اگر زمانی خواستم سریال بسازم با شما صحبت می‌کنم، اما این سینماست و فیلم‌ها قرار است روی پرده بزرگ به نمایش گذاشته شوند. اگر فیلمم را به شما بدهم مشکل سرمایه‌گذاری نخواهم داشت اما در نهایت فیلم در تلویزیون دیده می‌شود و من این فیلم را برای تلویزیون نساخته‌ام.

ما در دوره‌ای بسیار مهم از تاریخ ایران هستیم
وی درباره‌ی به تصویر کشیدن جامعه‌ی معاصر که انتظارات اجتماعی و مذهبی گوناگونی را برانگیخته می‌کند این طور توضیح داد:ما در دوره‌ای بسیار مهم از تاریخ ایران هستیم. سیستم بسیار مذهبی و بخشی از مردم است. افرادی وجود دارند که به موضوعات مختلف تنها از زاویه‌ی مذهب نگاه می‌کنند اما بخشی دیگر این طور نیستند و این تعارض بزرگی میان آنها ایجاد می‌کند. این موضوع بسیار مهمی برای من است. در واقع مذهب، سیاست و اخلاقیات مضامینی جدایی‌ناپذیرند.

 

هنر می‌تواند از شباهت‌ها سخن بگوید
فرهادی در پایان در خصوص عدم حضور خود در مراسم اسکار ۲۰۱۷ و خواندن بیانیه‌ی انوشه انصاری بعد از کسب جایزه برای فیلم «فروشنده» و بیان این که فیلم‌سازان می‌توانند دوربین‌ها‌ی‌شان را برای ضبط و ثبت ویژگی‌های انسانی مشترک بچرخانند و کلیشه‌های ملیتی و مذهبی مختلف را بشکنند و هدف خود در این مورد گفت: تنها برای این هدف فیلم نمی سازم اما این چیزی است که به واقع به آن اعتقاد دارم. در اطراف جهان چندین کلیشه درباره‌ی کشورها ایجاد می‌شود. به طور مثال درباره‌ی خاورمیانه تصور مبهمی وجود دارد و رسانه تفاوت‌ها را پررنگ نشان می‌دهد و این چیزی است که ترس ایجاد می‌کند. به عنوان مثال در آمریکا فکر می‌کنند ایرانی‌ها بسیار خطرناک هستند و ایرانی‌ها نیز فکر می‌کنند آمریکایی‌ها می‌خواهند به آنها حمله کنند، اما زمانی که با یکدیگر ملاقات می‌کنند متوجه می‌شوند که بسیار شبیه هم هستند. هنر می‌تواند از شباهت‌ها سخن بگوید در حالی که سیاست از تفاوت‌ها حرف می‌زند. سیاستمداران این کار را برای قدرت انجام می‌دهند چرا که به یک دشمن نیاز دارند.

تاریخ انتشار :۶ تیر ۱۳۹۷

برچسب‌ها:
مطالب مرتبط



شما هم یک دیدگاه ارسال کنید
 

نام




یادداشت آرشیو

  • از مایکل جکسون تا پسر بروسلی: کشف چیزهای عجیب در جسد سلبریتی‌ها

    تریبون هنر: از مایکل جکسون و رابین ویلیامز و پسر بروسلی تا هیث لجر و دختر الویس پریسلی، سلبریتی های محتلفی بوده اند که سرنوشت تراژیکی داشته‌اند؛ اما بررسی‌های پس از مرگشان از نکات غافلگیر کننده‌ای در خصوص مرگ آن‌ها پرده برداشته است.   مرگ همیشه اتفاقی غم انگیز است، بخصوص وقتی برای شخصی شناخته شده رخ می‌دهد. به گزارش تریبون هنر، گرچه بسیاری از سلبریتی‌ها سرنوشت تراژیکی داشته‌اند، اما بررسی‌های […]

  • فیلم آسمان غرب

    تریبون هنر: «آسمان غرب» پس از سال‌ها در سینمای ایران در قالب یک اکشن جنگی، هوایی، روایتی قهرمان‌محور از حماسه‌آفرینی شهید علی‌اکبر شیرودی، خلبان کبرای هوانیروز ارتش و گروه هم‌رزمانش را در روزهای نخست و غافلگیرانه شروع جنگ در غرب کشور برای حفظ وطن به تصویر می‌کشد. میلاد کی‌مرام، امیرحسین […]

  • فیلم پرویزخان

    تریبون هنر: بعد از مدت ها بار دیگر نوبت به یک فیلم سینمایی ورزشی رسیده ؛ فیلم «پرویز خان» ساخته علی ثقفی که برشی است از زندگی زنده یاد پرویز دهداری، مرد اخلاق فوتبال ایران. خوشبختانه این فیلم در چهل و دومین جشنواره فجر توانست جوایز یادی کسب کند. حافظه […]

  • ناصرالدین‌شاه؛ دستاویز جدید ساسی‌مانکن برای وایرال شدن

    تریبون هنر: هدیه عید امسال «ساسی‌مانکن» به طرفدارانش قطعه‌ای است به سیاق آهنگ‌های پنج سال گذشته‌اش، مملو از تکیه‌کلام‌های بی‌پروای جنسی که این روزها با توسل به گریم‌های مشابه دو شخصیت تاریخی و ساخت کلیپی بی‌ربط به آنچه می‌خواند، در حال دست به دست شدن در فضای مجازی است.   […]

  • نگاهی به فیلم «دروغ‌های زیبا» ساختۀ مرتضی آتش‌زمزم

    تریبون هنر: فیلم «دروغ‌های زیبا» در بازتاب همزیستی فرهنگی میان دو خانوادۀ مسلمان و بودایی، جاذبۀ خاص خودش را دارد و در روایت آن موفق بوده است. این همزیستی و دوستی و نزدیکی تا جایی است که شاید مدت‌ها متوجه نشویم، این دو خانواده از دو کیش و آیین متفاوت‌اند. […]

Ad
Ad
Ad
Ad