شهاب حسینی: من جوانی و خامی زیادی کرده‌ام و زیاد حرف گوش ندادم
+ انتقاد من به افرادی است که به آزادی بیان و اندیشه اعتقاد دارندتریبون هنر: شهاب حسینی در مصاحبه‌اش با مجله تجربه چاپ تیرماه۱۳۹۵ صحبت‌های بسیار جالبی در مورد اعتقادات شخصی‌اش و تقدیم جایزه کن به امام زمان عج ایراد کرد که با توجه به مسائل اخیر، خالی از لطف نیست که مروری بر صحبت‌های این بازیگر موفق و با اخلاق سینمای کشورمان داشته باشیم.
شهاب حسینی در این مصاحبه چهار عنصر توکل، توسل، تامل و تفکر را عامل اصلی پیشرفتش می‌داند و می‌گوید:
شروع فعالیت‌های من با توکل همراه بود. مرامنامه من در زندگی بر این مبنا بود که هرکس به من برای اجراء بازی یا هرکار دیگری اعتماد کرد، از انتخاب خودش پشیمان نشود و احساس کند در این سرمایه‌گذاری سود کرده است.
با توکل کارم را شروع کردم و بعد به توسل رسیدم. البته توسل چیزی نبود که من با آگاهی و علم آن را انتخاب کنم، بلکه برایم پیش آمد. هربار در زندگی‌ام با خطر مواجه شدم از توسل بهره جستم.وی در ادامه افزود: اگر از نظر عده‌ای اشکال ندارد، این فرمول زندگی من بوده است. در جایی از زندگی‌ام متوجه شدم که توکل و توسل باید با تامل و تفکر همراه باشد. وقتی توکل میکنی و سیگنال را میفرستی باید همزمان گیرنده‌ای را در خودت تقویت کنی چون سیگنال‌ها به تو بازخواهند گشت یعنی جواب خواهی گرفت. اگر گیرنده وجودت تقویت نشود، نمی‌توانی نشانه‌هایی را که نتیجه توکلت هستند تشخیص دهی و فرصت را از دست خواهی داد. بعد از آن به خدا بی‌اعتماد میشوی و میگویی خدایا من این همه از تو کمک خواستم اما تو به من کمک نکردی. به نظر من وقتی شما پیروی یک باور زندگی میکنی زندگی آسان‌تر خواهد شد. اگر به یک چشم ناظر و بینا و شنوای متعالی اعتقاد داشته باشی، امیدوارتر خواهی بود.
شهاب حسینی در مورد توهین‌هایی که به وی برای تقدیم جایزه‌اش به امام زمان شد اینگونه پاسخ می‌دهد:
من از این توهین‌ها ناراحت نیستم. انتقاد من به افرادی است که به آزادی بیان و اندیشه اعتقاد دارند اما خودشان در مقام مفتش عقاید برمی‌آیند. من این جایزه را به مردمم تقدیم کردم و تصور نمی‌کردم وقتی این جایزه را با افتخار و اعتقاد کامل به پیشگاه مقدس امام زمان و نه قید مکانی تقدیم کنم، چنین برخوردهایی ببینم. من فکر می‌کردم دارم این هدیه را از طرف مردمی به این حضرت تقدیم میکنم که هرسال تولدش را جشن می‌گیرند.من در جامعه‌ای رشد کردم که از زمان رسمی شدن مذهب تشیع در ایران روز تولد امام زمان عج را جشن گرفته است. آیا تقدیم کردن این جایزه به امام زمان عج خارج از عرف سرزمینم بوده است؟! من به وجودش اعتقاد دارم و از بچگی با این باور بزرگ شده‌ام و تعجب میکنم روزنامه فیگارو که می‌داند در بخشی از مسیحیت باوری به بازگشت مسیح وجود دارد، می‌نویسد:” شهاب حسینی جایزه‌اش را به امام مخفی تقدیم کرد.” آیا تمام توان مترجمین فرانسه همین است؟ چرا از واژه منجی استفاده نشد؟
شهاب حسینی هم‌چنین درباره سکته قلبی دوسال پیشش و تجربه حس کردن مرگ صحبت‌های جالبی را عنوان می‌کند:
من جوانی و خامی زیادی کرده‌ام و زیاد حرف گوش ندادم و اصطلاحا پسر پیغمبر نیستم و پر از نقاط ضعفم اما دوسال پیش سکته قلبی کردم و مرگ را جلو چشمان خودم دیدم و آنجا بود که فهمیدم همه چیزهای متعلق به من مانند همسرم، بچه‌ام، خانه‌ام، اعتبار و پولم، کتابم بی اعتبار می‌شود و از خانواده‌ام فقط کتاب‌های پدرم را خواستم چون می‌خواستم بدانم چه خوانده و به چه چیزی فکر می‌کرده.
او در ادامه از احساس قلبی و مذهبی‌اش چنین می‌گوید:
ایمان حس است و مذهب روش. ما باید حواسمان باشد که ممکن است ایمان یک شکل داشته باشد اما روش‌ها متفاوت باشند. از نظر من واژه مذهبی با مومن فرق دارد. یک نفر در حالیکه در منهتن نیویورک بهترین پنت هاوس را دارد، پزشک بدون مرز می‌شود و به افریقا می‌رود و بیماری‌های صعب‌العلاج را درمان می‌کند. همه این‌ها به خاطر ایمان قوی است. من هرچه در زندگی پیش رفتم، تجربه‌ام بیشتر و نگاهم عمیق‌تر شد و مومن‌تر شدم. باید پیش رفت، چون راه رفتن با برداشتن گام‌های پشت سر هم طی می‌شود.
تاریخ انتشار :۲۷ مرداد ۱۳۹۵
