Ad


درباره مهناز افشار: مواضع سیاسی یا سطح بازیگری

یادداشتی از حسین لامعی

تریبون هنر _ حسین لامعی: یک: نوشتن از مهناز افشار، کار آسانی نیست. بازیگری که همه‌ی حواشی و اتفاقاتِ این یک ساله‌اش، باعث شده امروز کمتر از هرچیز، به «بازیگری» ِ او توجه شود. نکته اما این است که ما می‌توانیم مواضع سیاسی اجتماعی افشار را بپسندیم یا نپسندیم؛ می‌توانیم توییت‌هایش را دوست داشته باشیم یا نداشته باشیم؛ می‌توانیم اظهارنظرهایش درباره‌ی مسائل روز را درست بدانیم یا نه؛ و می‌توانیم درباره‌ی حضورش به عنوان داورِ «پرشین گات‌تلنت» و برگشتن یا برنگشتن‌اش به ایران و ده‌ها مسئله‌ی دیگر، هر نظری بدهیم؛ اما نباید فراموش کرد که مهناز افشار قبل از هرچیز، و بیش از هرچیز، یک «بازیگر» است؛ و ما در این متن بی‌توجه به حواشی، قرار است پیرامون «مهنازِ افشارِ بازیگر» حرف بزنیم؛ «مهنازِ افشارِ داخلِ سینما».

 

دو: مهناز افشار هرچه پیش آمد، بازیگر بهتری شد. او که روزگاری در عرصه‌ی بازیگری جدی گرفته نمیشد، از جایی به بعد، آگاهانه از بازی در فیلم‌های مُدِ روز و تین‌اِیجر فاصله گرفت و با دقت در انتخاب نقش‌هایش، در آثار مهم‌تر و جدی‌تری حضور یافت. به فیلم‌های او از سال ۸۸ تا ۹۸ نگاه کنید؛ برخلاف اکثرِ همکارانش، به ندرت اثر مبتذلی در آن‌ها دیده میشود. آثار افشار در این دهه، جدا از سلیقه‌ی شخصی، اکثرا جدی‌اند و قابل بحث؛ و بازی او در این آثار، پخته‌تر و جلوتر از گذشته‌‌ی او.

 

سه: افشار در سال ۹۸ با «آشفتگیِ» جیرانی، «قسمِ» تنابنده و «شاه‌کشِ» امیرخانی، همچنان به مسیر تکامل خود در عرصه‌ی بازیگری ادامه داد‌ و پیشرفت‌اش قابل ملاحظه بود و تلاش‌اش برای «درآوردن» و باورپذیر کردنِ نقش‌ها، چشم‌گیر. او در «آشفتگی»، در نقش زنی اغواگر و در یک میزانسنِ سخت و پیچیده، با فاصله بهتر از دیگر بازیگران است و در «قسم»، در نقش زنی تحتِ فشار و رنج‌کشیده، از بهترین نقش‌آفرینی‌های او را شاهدیم‌. افشار حتی در «شاه‌کش»، سطح قابل قبولی دارد و بالاتر از کلّیتِ فیلم می‌ایستد. نکته‌ی قابل ذکر آنکه افشار اساسا بازیگری است که دوربین دوستش دارد و حضور و استایل و لحن و بازی‌اش مقابل دوربین، هیچ‌گاه مخاطب را پس نمی‌زند.

 

چهار: مهناز افشار حالا درست در نقطه‌ایی است که می‌تواند اتفاقات بزرگی را در زندگی حرفه‌ای-سینمایی‌اش رقم بزند و به همین دلیل ما امیدوار به پایانِ همه‌ی این اتفاقات و حواشی هستیم و چشم‌انتظارِ بازگشت دوباره‌اش مقابل دوربین سینما. همان‌جایی که به آن تعلق دارد.

تاریخ انتشار :۲۷ اسفند ۱۳۹۸

برچسب‌ها:
مطالب مرتبط



شما هم یک دیدگاه ارسال کنید
 

نام




یادداشت آرشیو

  • فیلم زودپز؛ قدمی رو به جلو برای تمام چهره هایش

    تریبون هنر: زودپز ششمین فیلم سینمایی رامبد جوان در مقام کارگردان است. رامبد جوان به عنوان کارگردان، کارنامه قابل اعتنایی در عرصه سینما دارد. او در عمده فیلم هایی که ساخته توانسته نظر مثبت مخاطب را به خود جلب کند و فیلم هایش عمدتا ضمن موفقیت در گیشه، دارای شاخص […]

  • مرگ آلن دلون؛ روزگار سپری شدن زیبایی های ناب

    تریبون هنر _ بابک صحرایی: آلن دلون، یکی از نمادهای زیبایی جهان بود. مرگش به یادمان می رود که ما در روزگاری سپری شده زندگی می کنیم، روزگاری سپری شدن زیبایی های ناب. مرگ آلن دلون هشدار زندگی است. انگار زندگی فریاد می زند: آهای، حواست باشه. آلن دلون هم […]

  • یادداشت بابک نوری برای سعید راد
    یادداشت بابک نوری برای سعید راد
    دیگر از آن نسل طلایی کسی نمانده، جز بهروز خان

    تریبون هنر _ بابک نوری: اگر اون جوری که سینما رو به دو بخش قبل و بعد از انقلاب تقسیم می کنند نگاه کنیم خیلی از ماها با قهرمانها و ضدقهرمانهای سینمای قبل, عاشق و شیفته سینما شدیم و با اون‌ها مشق سینما کردیم … بهروزخان وثوقی ، ناصرخان ملک […]

  • سید جواد یحیوی؛ مجری ممنوع‌الفعالیتی که بازیگری پر کار شد

    تریبون هنر: حالا دیگر دیده شدن نام سید جواد یحیوی به عنوان بازیگر تئاتر اتفاقی تازه نیست چراکه او در این سال‌ها حضور مداومی روی صحنه داشته است. سید جواد یحیوی که نسل جدید تماشاگران شاید خاطره چندانی از اجراهایش در تلویزیون نداشته باشد، در پی ممنوعیتی که سال‌ها پیش […]

  • نامه علیرضا داوودنژاد به عطاران، پیروزفر، طناز طباطبایی، ترلان پروانه و زهرا داودنژاد

    تریبون هنر: علیرضا داودنژاد درباره اکران افتتاحیه فیلم سینمایی «مصائب شیرین ۲»نامه ای را خطاب به رضا عطاران، پارسا پیروزفر، طناز طباطبایی، ترلان پروانه و زهرا داودنژاد منتشر کرد. به گزارش تریبون هنر،چهارشنبه سپری شده ۴ مرداد ماه در پردیس سینمایی «ایران مال» مراسم افتتاحیه فیلم «مصائب شیرین ۲» در […]

Ad
Ad
Ad
Ad
Ad
Ad
Ad
Ad