Ad

شعارزدگی و تکرار کلیشه ها

یهودا و مسیح سیاه به کارگردانی شاکا کینگ / یادداشت بابک صحرایی

تریبون هنر: فیلم «یهودا و مسیح سیاه» به کارگردانی شاکا کینگ با تمام تبلیغات و تحسین های پشت سرش فیلمی به شدت معمولی و شعارزده است. فساد پلیس و سیستم قضایی امریکا و ستم نژادی، بهانه ساخت فیلم های زیادی در امریکا بوده اند. از کشتن مرغ مقلد (رابرت مالیگن ۱۹۶۲)، مالکوم ایکس (اسپایک لی ۱۹۹۲) و تصادف (پل هگیس ۲۰۰۴) تا دوازده سال بردگی (استیو مک کوئین ۲۰۱۳)، جانگوی رها شده (کوئنتین تارانتینو ۲۰۱۳)، سلما (ایوا دوورنی ۲۰۱۴)، برو بیرون (جوردن پیل ۲۰۱۸) و کتاب سبز (پیتر فارلی ۲۰۱۸) آثار متعددی را می شود مثال زد که از برترین فیلم های ساخته شده با این موضوع هستند و «یهودا و مسیح سیاه» شعارزده ترین و بی هدف ترین فیلم با این موضوع در سال های اخیر است.

یهودا و مسیح سیاه درباره فرد همپتون، رئیس حزب پلنگ سیاه و خیانت یکی از نزدیکانش به اوست. دنیل کالویا که نقش او را بازی می کند با یک بازی اغراق آمیز و تکیه بر قرمزی چشم و فریادهایی با لحن تکراری در جمله «من یک انقلابی ام» نمی تواند همذات پنداری لازمه را برای مخاطب خود ایجاد کند و زندانی شدن و آزار دیدن و سرنوشت تراژیکش عینیت مناسبی در بازی او و کلیت فیلم ندارد.
رابطه فرد همپتون با همسرش و عشق افلاطونی بین شان، دلیل خیانت های مدام ویلیام اونیل و پیوستن خلافکارهای محلی به حزب پلنگ که از مهم ترین پیرنگ های داستانی این فیلم هستند نیز همگی در سطح کلیشه ها باقی می مانند و شخصیت پردازی و منطق داستانی مناسبی آن ها را همراهی نمی کند. می شود گفت پایان فیلم که سرنوشت شخصیت ها روی عکس های آن ها روایت می شود بهترین و اثرگذارترین بخش فیلم است. بخشی که فارغ از کارگردانی و بازی ها، فقط با روایت شفاهی قصه مواجه هستیم.

سلیقه سیاسی اسکار اما شانس این فیلم برای گرفتن جوایزی در رشته های فیلمنامه و بازیگری را زیاد می کند. تجربه نشان داده اسکار معمولا به فیلم هایی که ضد نژادپرستی، ضد خاورمیانه و ضد فاشیسم هستند روی خوش نشان می دهد و در این دوره، یهودا و مسیح سیاه با توجه به نام هایی که در گروه تولید و کارگردانی و بازیگری دارد بهترین گزینه برای توجه است. فیلم در بخش های بهترین فیلم، بهترین کارگردانی، بهترین بازیگر نقش مکمل مرد و بهترین فیلمنامه اورجینال کاندید شده و با این حجم از نامزد شدن در رشته های مختلف منتظریم که با یک فیلم خوب طرف باشیم. اما تماشای فیلم جز تعجب از اینهمه تحسین و تبلیغ، چیزی در پی ندارد

بابک صحرایی

منبع: تریبون هنر

 

یهودا و مسیح سیاه

تاریخ انتشار :۲۰ فروردین ۱۴۰۰

برچسب‌ها:,
مطالب مرتبط



شما هم یک دیدگاه ارسال کنید
 

نام




یادداشت آرشیو

  • فیوریوسا

    تریبون هنر: سال ۲۰۲۴ برای صنعت سینما با ناامیدی‌هایی در گیشه نیز همراه بود، با فیلم‌هایی که باوجود بودجه‌های کلان و انتظارهای بالا، در جذب مخاطبان ناکام ماندند و برخی از آثار بزرگ سال نه‌تنها نتوانستند هزینه‌های خود را جبران کنند، بلکه نقدهای منفی گسترده‌ای را نیز به همراه داشتند. […]

  • یک هیأت انتخاب پربحث برای فیلم فجر با نگاهی به رکورداران ۴۳ دوره

    تریبون هنر: ایسنا نوشت: معرفی اعضای هیأت انتخاب جشنواره فیلم فجر در حالی با واکنش‌های مثبت و منفی همراه بوده که هنوز مشخص نیست چه فیلم‌هایی متقاضی حضور در این رویداد شده‌اند و اگر اسامی این متقاضیان هم اعلام شود، شاید بتوان در آینده قضاوت منطقی‌تری درباره عملکرد هیأت انتخاب […]

  • فیلم زودپز؛ قدمی رو به جلو برای تمام چهره هایش

    تریبون هنر: زودپز ششمین فیلم سینمایی رامبد جوان در مقام کارگردان است. رامبد جوان به عنوان کارگردان، کارنامه قابل اعتنایی در عرصه سینما دارد. او در عمده فیلم هایی که ساخته توانسته نظر مثبت مخاطب را به خود جلب کند و فیلم هایش عمدتا ضمن موفقیت در گیشه، دارای شاخص […]

  • مرگ آلن دلون؛ روزگار سپری شدن زیبایی های ناب

    تریبون هنر _ بابک صحرایی: آلن دلون، یکی از نمادهای زیبایی جهان بود. مرگش به یادمان می رود که ما در روزگاری سپری شده زندگی می کنیم، روزگاری سپری شدن زیبایی های ناب. مرگ آلن دلون هشدار زندگی است. انگار زندگی فریاد می زند: آهای، حواست باشه. آلن دلون هم […]

  • یادداشت بابک نوری برای سعید راد
    یادداشت بابک نوری برای سعید راد
    دیگر از آن نسل طلایی کسی نمانده، جز بهروز خان

    تریبون هنر _ بابک نوری: اگر اون جوری که سینما رو به دو بخش قبل و بعد از انقلاب تقسیم می کنند نگاه کنیم خیلی از ماها با قهرمانها و ضدقهرمانهای سینمای قبل, عاشق و شیفته سینما شدیم و با اون‌ها مشق سینما کردیم … بهروزخان وثوقی ، ناصرخان ملک […]

Ad
Ad
Ad
Ad