Ad

شعارزدگی و تکرار کلیشه ها

یهودا و مسیح سیاه به کارگردانی شاکا کینگ / یادداشت بابک صحرایی

تریبون هنر: فیلم «یهودا و مسیح سیاه» به کارگردانی شاکا کینگ با تمام تبلیغات و تحسین های پشت سرش فیلمی به شدت معمولی و شعارزده است. فساد پلیس و سیستم قضایی امریکا و ستم نژادی، بهانه ساخت فیلم های زیادی در امریکا بوده اند. از کشتن مرغ مقلد (رابرت مالیگن ۱۹۶۲)، مالکوم ایکس (اسپایک لی ۱۹۹۲) و تصادف (پل هگیس ۲۰۰۴) تا دوازده سال بردگی (استیو مک کوئین ۲۰۱۳)، جانگوی رها شده (کوئنتین تارانتینو ۲۰۱۳)، سلما (ایوا دوورنی ۲۰۱۴)، برو بیرون (جوردن پیل ۲۰۱۸) و کتاب سبز (پیتر فارلی ۲۰۱۸) آثار متعددی را می شود مثال زد که از برترین فیلم های ساخته شده با این موضوع هستند و «یهودا و مسیح سیاه» شعارزده ترین و بی هدف ترین فیلم با این موضوع در سال های اخیر است.

یهودا و مسیح سیاه درباره فرد همپتون، رئیس حزب پلنگ سیاه و خیانت یکی از نزدیکانش به اوست. دنیل کالویا که نقش او را بازی می کند با یک بازی اغراق آمیز و تکیه بر قرمزی چشم و فریادهایی با لحن تکراری در جمله «من یک انقلابی ام» نمی تواند همذات پنداری لازمه را برای مخاطب خود ایجاد کند و زندانی شدن و آزار دیدن و سرنوشت تراژیکش عینیت مناسبی در بازی او و کلیت فیلم ندارد.
رابطه فرد همپتون با همسرش و عشق افلاطونی بین شان، دلیل خیانت های مدام ویلیام اونیل و پیوستن خلافکارهای محلی به حزب پلنگ که از مهم ترین پیرنگ های داستانی این فیلم هستند نیز همگی در سطح کلیشه ها باقی می مانند و شخصیت پردازی و منطق داستانی مناسبی آن ها را همراهی نمی کند. می شود گفت پایان فیلم که سرنوشت شخصیت ها روی عکس های آن ها روایت می شود بهترین و اثرگذارترین بخش فیلم است. بخشی که فارغ از کارگردانی و بازی ها، فقط با روایت شفاهی قصه مواجه هستیم.

سلیقه سیاسی اسکار اما شانس این فیلم برای گرفتن جوایزی در رشته های فیلمنامه و بازیگری را زیاد می کند. تجربه نشان داده اسکار معمولا به فیلم هایی که ضد نژادپرستی، ضد خاورمیانه و ضد فاشیسم هستند روی خوش نشان می دهد و در این دوره، یهودا و مسیح سیاه با توجه به نام هایی که در گروه تولید و کارگردانی و بازیگری دارد بهترین گزینه برای توجه است. فیلم در بخش های بهترین فیلم، بهترین کارگردانی، بهترین بازیگر نقش مکمل مرد و بهترین فیلمنامه اورجینال کاندید شده و با این حجم از نامزد شدن در رشته های مختلف منتظریم که با یک فیلم خوب طرف باشیم. اما تماشای فیلم جز تعجب از اینهمه تحسین و تبلیغ، چیزی در پی ندارد

بابک صحرایی

منبع: تریبون هنر

 

یهودا و مسیح سیاه

تاریخ انتشار :۲۰ فروردین ۱۴۰۰

برچسب‌ها:,
مطالب مرتبط



شما هم یک دیدگاه ارسال کنید
 

نام




یادداشت آرشیو

  • با رکوردداران کنسرت موسیقی در سال ۱۴۰۲ آشنا شوید

    تریبون هنر: هنوز یک‌ماه از سال جدید نگذشته که قیمت بلیت‌های موسیقی ۱۰۰هزار تومان گران‌تر شده و بلیت کنسرت‌ها نزدیک به ۹۰۰هزار تومان به‌خصوص در کنسرت‌های پاپ دیده می‌شود. در دیگر شهرها هم قیمت بلیت‌ها تا سقف ۶۰۰هزار تومان به فروش می‌رسد که سقف قیمت در سال گذشته به ۵۰۰هزار […]

  • رضا داودنژاد، «مصائب شیرین»، کات!

    تریبون هنر: مخابره خبر درگذشت رضا داودنژاد در شامگاه ۱۳ فروردین ماه در حالی که چند سال قبل در چنین روزی خبر درگذشت جمشید مشایخی را مخابره کردیم، آنقدر سخت بود که برای انتشارش تامل کردیم، به چند نفر زنگ زدیم، فکر می‌کردیم دروغ ۱۳ فروردین ماه است اما گویا […]

  • ماجرای یک پرونده‌ رازآلود در «بی‌بدن»/ قصه دختری که جنازه ندارد

    تریبون هنر: فیلم «بی‌بدن» اولین تجربه سینمایی مرتضی علیزاده به نویسندگی کاظم دانشی است که به موضوع جنجالی قتل یک دختر و ماجراهای پس از آن در روایتی مشابه فیلم «علفزار» می‌پردازد. در قالب سلسله گزارش‌هایی با عنوان «پیشنهاد نوروزی خبرگزاری مهر» به مخاطبان سینما» به معرفی فیلم‌های اکران نوروزی […]

  • کدام فیلم ها در سینمای ۱۴۰۲ توقعات را برآورده نکرده؟

    تریبون هنر: ایرنا نوشت: سال ۱۴۰۲ سالی غیرقابل پیش‌بینی برای گیشه سینماها بود. سالی که اخبار فروش ۱۰۰۰میلیاردی تمام سینما را گرفته بود و در این بین فیلم‌هایی آمدند و رفتند که هیچ‌کس متوجه آن‌ها نشد. از دومین فیلم کارگردان فسیل گرفته تا کمدی ویلای ساحلی که توقع‌ها را نسبت […]

  • از مایکل جکسون تا پسر بروسلی: کشف چیزهای عجیب در جسد سلبریتی‌ها

    تریبون هنر: از مایکل جکسون و رابین ویلیامز و پسر بروسلی تا هیث لجر و دختر الویس پریسلی، سلبریتی های محتلفی بوده اند که سرنوشت تراژیکی داشته‌اند؛ اما بررسی‌های پس از مرگشان از نکات غافلگیر کننده‌ای در خصوص مرگ آن‌ها پرده برداشته است.   مرگ همیشه اتفاقی غم انگیز است، بخصوص […]

Ad
Ad
Ad
Ad
Ad