دسته دختران؛ فیلمی پر از امتیاز
یادداشت سید محمد کاظمیتریبون هنر _ سید محمد کاظمی: جشنواره ها ویژگی های مثبت زیادی دارند ولی راستش را بخواهید گاهی نیز امکان دارد آدرس هایی به شدّت اشتباه بدهند! چه به فیلم و عواملش ، چه به مخاطب و چه به تاریخ! اگر نگاهی به برگزیده های همین جشنواره فجرِ خودمان در سال های دور و نزدیک بیندازید ، احتمال دارد با نتایجی مواجه شوید که با هیچ متر و معیاری توجیه پذیر نیستند. این نوع اتّفاقات در جشنواره های مطرح بین المللی هم به مراتب تاکنون دیده شده.
“ویلایی ها” یکی از آدرس های اشتباه جشنواره ی پنج سال پیش بود. اگر بخواهیم بی انصافی نکنیم ، فیلم منیر قیدی اثری متوسط و قابل قبول به حساب می آمد ولی رفتاری که در قبال آن صورت گرفت باعث شد تا سطح انتظارات بی مورد از این فیلمساز بالا برود.
حالا امسال با “دسته دختران” مواجه هستیم. فیلمی که به اندازه ی کافی و به خاطر همان آدرس های نه چندان دقیق ، زیر فشارِ انتظارات بود. ولی راستش را بخواهید برای ژورنالیستی سینمایی چون من که “ویلایی” ها را خیلی معمولی می دانم ، “دسته دختران” فیلم خوبی ست!
در این روز ها از چند منتقد شنیده ام که فیلم ، پر است از سر و صدا و خون! مگر غیر از این باید باشد؟ مگر در تعریف داستان خرمشهر، غیر از این بوده که یک شهر سقوط کرده و به کنترل دشمن درآمده. مگر غیر از این بوده که یک فاجعه ی تمام عیار رخ داده و منیر قیدی سعی دارد فقط لحظاتی از آن را به ما نشان دهد.
نقد های منفی زیادی از “دسته دختران” شنیده و خوانده ام. ولی می خواهم به امتیاز هایش اشاره کنم. اوّل از همه ایده قصّه که بکر و قابل احترام است. افتتاحیّه ی فیلم باشکوه و حتّی تا اندازه ای رنگ و لعاب هالیوودی دارد! جلوه های ویژه درجه یک کار شده که البته در این موردِ به خصوص، انتظاری غیر از این نمی رفت. منیر قیدی کارگردان خوبی بود که احساس می کنم در “دسته دختران” بهتر شده.
نویسنده: سید محمد کاظمی
منبع: تریبون هنر
در صفحه اینستاگرام تریبون هنر با ما همراه باشید
تاریخ انتشار :۱۹ بهمن ۱۴۰۰