تریبون هنر _ بابک صحرایی: علف زار به کارگردانی کاظم دانشی از معدود فیلم های خوبی است که در سال های اخیر ساخته شده. در دوران ضعف فیلمنامه و بی قصه بودن و باری به هر جهت بودن مضامین، فیلمنامه خوبی دارد که ضمن پرداختن شجاعانه به بخشی از معضلات ممنوعه، از تعلیق و شخصیت پردازی و قصه گویی خوبی برخوردار است.

علف زار از فیلم هایی است که حضور کاگردانی کاربلد در آن مشهود است. میزانسن های خوب و فکر شده، ریتم خوب تدوین، هدایت خوب بازیگر، قاب بندی های هوشمندانه و در کل فیلمبرداری خوب و سایر شاخص های این چنینی نشان می دهند که کارگردانی این فیلم را ساخته که سینما را به خوبی می شناسد.

علف زار از معدود فیلم های این سال هاست که از توانمندی  بازیگرانش به نحو احسن استفاده کرده. تمام بازی ها خوب و تحسین برانگیزند. پژمان جمشیدی، سارا بهرامی، ستاره پسیانی، مهدی زمین پرداز، صدف اسپهدی و ترلان پروانه درخشان ظاهر شده اند. تماشای علف زار این نتیجه را به همراه دارد که سینمای ایران بازیگران بسیار توانمندی دارد که در عمده فیلم ها فقط از اسم آن ها استفاده می شود نه توانایی های منحصر به فردشان.

علف زار پایان بندی بسیار خوبی دارد. یکی از معضلات سینمای ایران در یک دهه اخیر، مساله پایان باز است. عمده فیلم هایی که در این دسته قرار می گیرند، فیلم های بی پایان یا ناتمامی هستند که برچسب «پایان باز» به خود زده اند. علف زار اما در جای درستی با «پایان باز» به اتمام می رسد و تخیل و تحلیل تماشاگر می تواند در چندین جهت قصه را به اتمام برساند.

داستان و فیلمنامه علف زار پتانسیل تبدیل شدن به یک سریال را دارد. طبیعتا چنین داستانی با خورده پیرنگ ها و داستان های موازی ای که دارد، در یک فیلم سینمایی نمی تواند به تفضیل روایت شود. در سینمای ایران معمولا رسم نیست که فیلم های جدی دنباله ای داشته باشند. اگر چنین بود، علف زار یکی از بهترین گزینه ها بود.

بهرام رادان تهیه کنندگی این فیلم را بر عهده داشته است. با اکران گربه سیاه و علف زار، مشخص می شود که او قرار است در مسیر تهیه کنندگی، باعث ساخته شدن بخشی از فیلم های خوب سینمای ایران شود. فیلم هایی که از اندیشه خوب در مضمون و سطحی حرفه ای در ساختار برخوردار باشند

در کل علف زار فیلمی قصه گو و تفکر برانگیز است که ساختار سینمایی بسیار خوبی دارد. در دورانی که از تماشای اکثر فیلم ها در سینما پشیمان می شوی، علف زار از معدود فیلم هایی است که بهتر است در سینما به تماشایش بنشینیم.

نویسنده: بابک صحرایی

منبع: تریبون هنر

در صفحه اینستاگرام تریبون هنر با ما همراه باشید

تاریخ انتشار :۱۸ خرداد ۱۴۰۱

نگاهی به آنتیک؛ پر حاشیه مثل سن پطرزبورگ، پرخطر مثل شیشلیک

یادداشت سید محمد کاظمی

گردهمایی هنرمندان برای آتیلا پسیانی

صابر ابر: جای آتیلا پسیانی اصلا خالی نیست