Ad


جانی دپ؛ نوازنده ای که به خاطر پول بازیگر شد

تریبون هنر: جالب است بدانید جانی دپ ـ بازیگر پرآوازه هالیوود ـ در ابتدا آرزو داشت که یک نوازنده و موسیقیدان باشد. او از نوجوانی برای این هدف تلاش کرد اما تقدیر این بود که جانی دپ از طریق هنر دیگری یه یک ستاره تبدیل شود.

 

به گزارش تریبون هنر به نقل از الجزیره، بسیاری از چهره‌های هالیوود برای رسیدن به جایگاه فعلی‌شان و پذیرفته شدن به عنوان یک بازیگر، تلاش بسیاری کرده‌اند. اما در مقابل برخی از آنان اصلا گمان نمی‌کردند بازیگر شوند، این گروه از بازیگران در ابتدا مسیر متفاوتی را برای آینده خود متصور شده و آرزوهای دیگری در سر می‌پروراندند.

 

جانی دپ یکی از این ستاره‌هاست. او مسیر دیگری را برای شهرت و موفقیت برای خود ترسیم کرده بود، اما در نهایت به یکی از ستارگان ماندگار بازیگری در هالیوود تبدیل شد.

 

دپ خودش گفته است که هیچگاه فکر نمیکرده بازیگر شود. این هنرمند از کودکی به نوازندگی علاقه داشته و از ۱۲ سالگی مشتاق نوشتن قطعات موسیقی بوده است. جانی دپ این قطعات را در کلوب‌ها می‌نواخت اما پس از مدتی فهمید که از طریق موسیقی نمی‌تواند مخارج زندگی‌اش را تامین کند.

 

یکی از دوستانش به او پیشنهاد کرد که به سینما برود و در آنجا به دنبال شغل بگردد. جانی دپ با پذیرفتن این پیشنهاد پا به سینما می‌گذارد به این امید که بتواند اجاره بهای خانه‌اش راتامین کند.

 

در سال ۱۹۸۴ جانی دپ، نخستین نقش‌ اصلی خود را در فیلم «کابوس در خیابان الم» ایفا می‌کند. این فیلم که به یکی از مشهورترین فیلم‌های ترسناک جهان تبدیل شده، از سایت آی ام دی بی نمره ۷۰۴ را کسب کرده و چندین فیلم دیگر در امتداد آن ساخته شده است.

 

نکته عجیب این است که در ابتدای راه هنر پیشگی، جانی دپ هنوز هم به استعداد بازیگری خود واقف نبود و به دنبال کردن موسیقی اصرار می‌ورزید. تا اینکه گروه موسیقی‌اش از هم پاشید و در این زمان با تیم برتون، نویسنده و کارگردان مطرح ژانر فانتزی، آشنا شده و با ایفای نقش‌های اصلی جایش را در هالیوود تثبیت کرد. گویی برتون و دپ هر کدام گمشده خود را یافته بودند.

 

نتیجه این آشنایی، ساخت چند فیلم موفق بود که نخستین آن‌ها فیلم فانتزی ـ رمانتیک «ادوارد دست قیچی» در سال ۱۹۹۰ بود. این فیلم نامزد جایزه اسکار و گلدن گلوب و برنده جایزه بفتا شده است.

 

این دستاورد، موفقیت‌های دیگر هم برای جانی دپ به دنبال داشت. با اکران فیلم «چه چیزی گیلبرت گریپ را آزار می‌دهد؟»، منتقدان فهمیدند با پدیده‌ای مواجه هستند که می‌توان به نفع سینما از او بهره برد. جانی دپ از آن پس به سرعت مسیر شهرت و موفقیت را در هالیوود طی کرد. اما با وجود اینکه این بازیگر تا کنون سه بار نامزد جایزه اسکار شده، نتوانسته برنده این جایزه بزرگ سینمایی باشد.

 

جانی دپ تنها ستاره‌ای نیست که حضورش در هالیوود اتفاقی و بدون تصورات قبلی شکل گرفته است. شارلیز ترون که اکنون از بازیگران سرشناس هالیود است نیز کاملا اتفاقی سر از هالیوود درآورد. ترون زمانی برای نقد کردن یک چک به بانک رفته بود تا اجاره خانه‌اش را بپردازد، اما کارمند بانک از نقد کردن چک خودداری می‌کند و درست در زمانی که ترون احتیاج زیادی به پول دارد، توسط یک استعدادیاب کشف می‌شود. او شماره ترون را می‌گیرد تا با او تماس بگیرد. و حالا ترون بازیگر موفقی است و در سال ۲۰۰۴ برنده اسکار هم شده است.

 

جنیفر لارنس هم از همین طریق وارد دنیای بازیگری شده است. جنیفر در سفری که با مادرش به منتهن داشت، توسط یک استعداد یاب کشف می‌شود. او در این زمان تنها ۱۴ سال داشت. در ابتدا استعدادیاب به او پیشنهاد حضور در دنیای مد و فشن را می‌دهد اما پس از مدتی جنیفر متوجه می‌شود که به بازیگری علاقه دارد و از طریق همین شخص برای تست‌های بازیگری معرفی می‌شود.

 

در صفحه اینستاگرام تریبون هنر با ما همراه باشید

 

تاریخ انتشار :۳۰ مرداد ۱۴۰۱

برچسب‌ها:
مطالب مرتبط



شما هم یک دیدگاه ارسال کنید
 

نام




یادداشت آرشیو

  • مینی سریال «بچه گوزن»؛ روایت هیجان انگیز یک رابطه سادومازوخیسمی

    تریبون هنر _ بابک صحرایی: سریال «بچه گوزن» داستان واقعی یک رابطه سادومازوخیسمی (آزارگری و آزارخواهی) است. مرد و زن هر دو گرفتار این بیماری روانی اند با این تفاوت که مرد ظاهری عادی و معمولی دارد اما به اندازه زن که رفتارش بیانگر آشفتگی روحی اش است، بیمار است. […]

  • نگاهی به تاثیر آیین و هنر مردمی در آثار سینمایی و نمایشی
    بهرام بیضایی، ناصر تقوایی و عباس کیارستمی با تعزیه ایرانی چه کردند

    تریبون هنر: تعزیه، این هنر عامه یکی از عمیق‌ترین هنرهای ایرانی است که در دوره مدرن توجه بسیاری از هنرمندان تراز را در شیوه‌های مختلف هنری به خود جلب کرده است، از جمله آن هنرمندان در سینما حداقل سه سینماگر با نوشتن و یا ساختن و یا الگوگرفتن از پیشنهادهای […]

  • یادداشت حامد حنیفی درباره نمایش مرگ با طعم نسکافه: بی اختیار اشک می‌ریختیم

    تریبون هنر: حامد حنیفی در یادداشتی درباره نمایش «مرگ با طعم نسکافه» به کارگردانی بابک صحرایی نوشت: من و اکثریت قریب به اتفاق حضار بی اختیار اشک می‌ریختیم. به گزارش تریبون هنر، حامد حنیفی، آهنگساز برجسته موسیقی ایران و منتقد موسیقی در یادداشتی درباره نمایش مرگ با طعم نسکافه نوشت: […]

  • بابک جهانبخش مرگ با طعم نسکافه به کارگردانی بابک صحرایی

    تریبون هنر: بابک جهانبخش، خواننده برجسته و توانمند موسیقی ایران، یادداشتی را درباره نمایش «مرگ با طعم نسکافه» به کارگردانی بابک صحرایی منتشر کرد. به گزارش تریبون هنر، بابک جهانبخش در یادداشت خود درباره نمایش «مرگ با طعم نسکافه» و بابک صحرایی ر صفحه اینستاگرامش نوشت: بابک صحرایی فارغ از […]

  • رضا صادقی در مرگ با طعم نسکافه

    تریبون هنر: رضا صادقی در یادداشتی درباره نمایش مرگ با طعم نسکافه به نویسندگی و کارگردانی بابک صحرایی نوشت: رفتم چون رفیقم رو ذوست دارم و دعوتش برام محترم بود اما شگفت زده شدم به گزارش تریبون هنر، رضا صادقی خواننده برجسته و مولف موسیقی ایران در یادداشتی به تحلیل […]

Ad
Ad
Ad
Ad
Ad
Ad
Ad