تریبون هنر: علیرضا داوود نژاد بعد از سال ها با مرتضی عقیلی، دوست و همکار قدیمی اش دیداری داشت. مرتضی عقیلی به تازگی به ایران بازگشته است.

علیرضا داوودنژاد در یادداشتی درباره مرتضی عقیلی نوشت:

از تیزترین بچه های سینمای ایران در دهه پنجاه. قلمبه نمک. از کف لاله زار تا بالکن پولیدور مشتری داشت. همه کار بلد بود و هست. از نقش آفرینی شیرین روی صحنه تیاتر تا حضور باورپذیر و گرم جلوی دوربین سینما؛ فیلمنامه نویسی، کارگردانی، تهیه کنندگی، سینماداری و در همه احوال نمونه و موفق. کسی نبود که او را یک بار ببیند و نخواهد دوباره و چندباره ببیند. اهل دوستی و همکاری و رفاقت و عشق و حال. پای درجه یک. با فردین، بیک، قادری، منوچهر وثوق، بهمن مفید و از همه موفق تر با آقای ملک مطیعی و مهدی مشکی و علی ذوقی و غلغله شب های جمعه گیشه سینما.

بعد از انقلاب هم شکر خدا کم نیاورد. در همه دنیا نمایش گذاشت و هموطنان غمزده و بلاتکلیف مهاجر را در غربت خنداند و شاد کرد. الان هم خوب است و جوان و سر حال و بزنم به تخته در گشت و گذار و همه دنیا خوشبختانه سرای اوست. اگرچه دلش در گرو وطن است. همان غریب آشنای معروف. جانش سلامت و دلش خوش و لبش خندان باد

علیرضا داوود نژاد و مرتضی عقیلی در دهه پنجاه در چهار فیلم با یکدیگر همکاری داشته اند. فیلم هایی که علیرضا داوودنژاد فیلمنامه نویس و مرتضی عقیلی بازیگر آن ها بوده است. فیلم های موسرخه، قفس، هوس و بیدار شهر که کارگردانی هر چهار فیلم نیز بر عهده ایرج قادری بوده است.

علیرضا داوودنژاد حضورش در عرصه سینما را با فیلمنامه نویسی در دهه پنجاه آغاز کرد. او در نوجوانی همکاری با ایرج قادری را آغاز کرد و پس از آن فیلمنامه های مختلفی برای کارگردان های مطرح آن زمان نوشت. علیرضا داوودنژاد اولین فیلمش به اسم «نازنین» را در سال ۱۳۵۴ کارگردانی کرد.

در صفحه اینستاگرام تریبون هنر با ما همراه باشید

تاریخ انتشار :۱۵ آبان ۱۴۰۰

قصور من باعث شد یادی از آن سفرکرده به میان نیامد

نامه علیرضا داودنژاد به عطاران، پیروزفر، طناز طباطبایی، ترلان پروانه و زهرا داودنژاد

پیام علیرضا داودنژاد برای هم‌دردی‌ها: غیر تسلیم و رضا کو چاره‌ای ؟