تریبون هنر: بدون تردید یکی از پر تلاش ترین چهره های چند سال اخیر عرصه هنر در کشور ما ، محمّد بحرانی بوده.انرژی بالایی که او طی این سال ها صرف تیپ سازی و خنداندن مخاطبین کرده ، خیلی فراتر از مقدار قابل قبول آن بوده است! به قول خودمانی بحرانی سقف را زده و کاملاً شبیه به یک کودک بیش فعّال در حال جولان دادن است! تلویزیون و سینما و شبکه خانگی اش هم فرق نمی کند. او چه جناب خان باشد ، چه غضنفر چمچاره و چه احیاناً مهیار مهرافزون ، با تمام وجود در حالِ تلاش است و برای بامزه بودن حاضر است خیلی کارها انجام دهد که البته این میزان تلاش می تواند حکم تیغی دو لبه را داشته باشد!

این یادداشت تنها یک برداشت شخصی ست که بدون عینک خوش بینی و بدون تعریف و تمجیدهای تعارف وار خلق می شود. سعی کرده ام حالا که همه ، نیمه ی پُر لیوان بحرانی را نگاه می کنند ، نیم نگاهی به بخش خالی آن داشته باشم. بخشی که اگر بخواهیم از منظر حرفه ای هم به آن نگاه کنیم ، باید قضاوتمان در مورد بحرانی این باشد که او خیلی بیش از حد خودش را “خرج” می کند.

حتماً بارها شنیده اید که هنرپیشه ی حرفه ای نباید چندان دست و دلباز باشد! کمی خساست همواره چاشنی کار بسیاری از بزرگان تاریخ بوده. به همین خاطر است که پاچینو در “بوی خوش زن” و یا براندو در “اتوبوسی به نام هوس” اتفاق خلق می کنند؛ به قول خودمانی باید گفت که سر کیسه را به موقع شل می کنند! البته کاملاً قبول دارم که قیاس ها ، اصلاً محکم نیستند ولی از آن جایی که احساس کردم محمد بحرانی می تواند حرف های بیشتری در هنر بازیگری اش داشته باشد ، فقط اشاره ای به بزرگان داشتم.
دست فرمانی که بحرانی گرفته و پیش می رود چندان جالب نیست. او یک هنرمند است و هیچ شکی در هنرش نداریم. ولی این هنرمند به گونه ای حرکت می کند که انگار فردایی در کار نیست. خیلی دوست دارم محمد بحرانی کمی دست به عصا تر جلو برود؛ به قول قدیمی ها آهسته و پیوسته!

نویسنده: سید محمد کاظمی

منبع: تریبون هنر

در صفحه اینستاگرام تریبون هنر با ما همراه باشید

تاریخ انتشار :۸ تیر ۱۴۰۰

نگاهی به آنتیک؛ پر حاشیه مثل سن پطرزبورگ، پرخطر مثل شیشلیک

یادداشت سید محمد کاظمی

چهل

محمد کاظمی