دوئت ؛ امان از قصّه ی بی خاصیّت!
یادداشت سید محمد کاظمیتریبون هنر _ سیدمحمد کاظمی: همیشه این “ویترین” ها هستند که سطح توقعات را بالا و پایین می برند.فیلم “دوئت” علیرغم اینکه اولین تجربه سازنده اش به حساب می آید ، از زاویه “ویترین” و تیم بازیگران ، ماجرای سطح توقعات را تا حد زیادی با نوسان مواجه می کند؛ حال این نکته را هم در نظر داشته باشید که منهای کارگردان (نوید دانش) که کم تجربه باشد ، عوامل پشت صحنه هم مثل هنرپیشه های اصلیِ فیلم، جزو افراد کاربلد و اسم و رسم دار سینما هستند.
“دوئت” فیلم خوبی نیست ولی نمی شود آن را ضعیف یا بی محتوا قلمداد کرد.قطعاً تلاش هایی برای خلق یک کار قابل قبول صورت گرفته ولی مسئله این است که این میزان تلاش به شکل مشخّصی ناقص بوده و چشم پوشی از این نقص امکان پذیر نیست.مهم ترین نقص در تعریف و روایت قصّه به چشم می آید.فیلم “دوئت” و شخص نوید دانش به هیچ عنوان در روایت داستان خود موفق عمل نمی کنند.راستش را بخواهید بازیگران مطرح کار هم کمک زیادی نکرده اند تا ماجرا جمع و جور شود! هدیه تهرانی ، علی مصفا و نگار جواهریان ، هر سه از تکنیک استفاده می کنند و غیر از خوش تکنیک بودن نیز از آن ها انتظار نمی رود؛ ولی جایِ خالی “حس” به شدّت در فیلم خودنمایی می کند. در مجموع ما با قصّه ای نه چندان خلّاقانه مواجه هستیم که متاسفانه خوب هم تعریف نمی شود. امان از قصّه ی بی خاصیّت؛ امان از راویِ بی ذوق!
“دوئت” را تماشا کنید ولی حواستان باشد که توقّع زیادی از آن نداشته باشد. هر چند بی شک فیلم های بسیار زیادی هستند که “دوئت” از آن ها بهتر است!
تاریخ انتشار :۴ آذر ۱۳۹۹
نگاهی به آنتیک؛ پر حاشیه مثل سن پطرزبورگ، پرخطر مثل شیشلیک
یادداشت سید محمد کاظمی
