تریبون هنر _ سید محمد کاظمی: تمام فضای مجازی پر شده از تصاویر و مطلب هایی که هر کدامشان به نوعی کنایه می زنند به یک سریال کره ای. سریالی کره ای با عنوان “بازی مرکّب” که از شبکه مطرح نتفلیکس پخش شده و ظاهراً استقبال فوق العاده ای را به همراه داشته. موج این استقبال به ایران رسیده و تجربه هم ثابت کرده ما ایرانی ها صابون کره ای به تنمان می سازد! حالا هر طور شده باید “بازی مرکّب” را می دیدم. نه به خاطر کره ای بودنش! چرا که در زندگی لحظه ای از جومونگ و یانگوم را هم تماشا نکرده ام(علیرغم اصرار شدید صدا و سیما)؛ این سریال را به خاطر نمره ی بالایش در سایت های رسمی و تاییدیه ای تحت عنوان نتفلیکس دیدم.

نقد جامع و بررسی دقیق “بازی مرکّب” بماند برای زمانی دیگر. در حال حاضر و پس از تماشای تمام ۹ قسمت سریال ، سه نکته توجه من را به خودش جلب کرد که با شما در میان می گذارم:

۱.”این همه هیاهو برای هیچ” جمله ای معروف است که به عقیده من به شدّت لایق “بازی مرکّب” بوده و آن را کاملا توصیف می کند.سریال را اگر ندیده اید ببینید ؛ ولی با سطح توقّع نه چندان بالا!

۲.کره ای ها چگونه فرصت کردند این همه در سینما پیشرفت کنند؟ در سریال سازی هم که بماند. ای کاش ما هم به جای یک اصغر فرهادی ، چند تا داشتیم. البته با احترام به همه ی کارگردان هایی که قطعاً خوب هستند ولی فقط داخل مرز ها زورشان می چربد.

۳.اینقدر سنگ جلوی پایِ فیلمساز هایمان نیندازیم. اینقدر بگیر و ببند راه نیندازیم بابت سانسور و توقیف. اجازه بدهیم هنرمندانمان کارشان را انجام دهند. ما هم می توانیم لااقل سالی یک بار سهمی ده قسمته در نتفلیکس

داشته باشیم. اجازه بدهید سریال سازی روند خودش را برود.دعوای بین تلویزیون و سینما را آتش نکنیم تا به جان شبکه خانگی بیفتد. ما هم می دانیم که شبکه خانگی باید استاندارد هایی داشته باشد ولی لطفاً کمی هم به استانداردهای مخاطب و انتخاب های مردم اعتماد کنید. مردم خودشان خوب را از بد تشخیص می دهند. شاید کمی آزمون و خطا کنند ولی این هم بخشی از ماجراست.دیالوگ معروف رضا مارمولک را یادتان هست؟! به زور نمی شود آدم ها را به بهشت فرستاد.

نویسنده: سید محمد کاظمی

منبع: تریبون هنر

بیشتر بخوانید:

نقد سریال بازی مرکب: جذابیت برآمده از کمونیسم و نیهیلیسم

در صفحه اینستاگرام تریبون هنر با ما همراه باشید

تاریخ انتشار :۱۸ آبان ۱۴۰۰

نگاهی به آنتیک؛ پر حاشیه مثل سن پطرزبورگ، پرخطر مثل شیشلیک

یادداشت سید محمد کاظمی

چهل

محمد کاظمی